Balkonda, kulağımda bizim şarkımız ve anılarımız düşünerek uyuya kalmıştım. Gece İrem üstüme ince bir şey örtmüştü. Anılarımızı hatırlamak beni mutlu etmişti.
İrem ve İmge ile kahvaltı yapmıştık. Her ne kadar içimden gelmese de mecburdum. İmge iyiydi. Abisinin geleceğine inanıyordu. Bu yüzden okula devam edecekti. Onu ben bırakıp ben alacaktım. Kahvaltıdan sonra İmge hazırlanmaya gitti bende yukarı çıkıp üstümü değiştirdim.
İmge'yi okula bırakıp anılarımın yanıma gidecektim.
İmge'yi okuluna bıraktım ve galataya doğru yürümeye başladım.
Galata tam karşımdaydı. Benim için hep özeldi galata.
1 yıl önce
Bugün tam 1. Yılımızdı. Baran bana sürprizi olduğunu söylemişti. Giyeceğim elbiseyide kutuya koyup bana vermişti. Verdiği elbise düz siyah sade bir elbiseydi ama hoş duruyordu.
Zil çaldığında onun geldiğini anladım ve çantamıda alıp çıktım. Oda beyaz bir gömlek ve siyah pantolon giymişti. Basit duruyordu ama çok yakışıklıydı insafsız.
Bana büyülü gözlerle bakıyordu. Şokun etkisinden çıktığında kapımı açarak arabaya bindirdi. Sonra da kendi bindi.
Gökçe :Nereye gidiyoruz?
Baran :Sürpriz güzelim sürpriz.
Gökçe:Ama Baraan
İtirazlarım boşunaydı Baran dı bu söylemezdi inadından. Yolculuğumuz çok uzun sürmemişti. Yine gelip kapımı açtı. Geldiğimiz yeri o zaman anladım. Galataya gelmiştik.
Efsanelere inanırdım ve bunu Baran'da bilirdi. Beni bu yüzden buraya getirmişti.
Baran : Hiç çıkmadın demi?
Onu sinir etmke istedim o an
Gökçe :Baran şey ben eski sevgilimle çıktım.
Baran'ın gülen yüzü aniden sönmüştü ve dayanamadım.
Gökçe:salak benim eski sevgilim bile yoktu ki.
O an Baran'ın yüz ifadesi kahkaha atmama sebep oldu.
Baran :Çok güzel gülüyorsun.
Utanmıştım. Baranda bunu farketti ve; hadi gel ilk yemek yiyelim sonra bir işimiz var sonra da galataya çıkıcaz.
Gökçe:Ne işi?
Baran :Sürpriz
Israr etmenin anlamı olmadığı için kabul ettim.
Bol kahkahlarla geçen yemeğin ardından Baran elimi sıkıca kavradı. Ve galatanın tersi yönünde gitmeye başladık 5 dakika yürümemiştik bile ama Baran aniden durdu. Durduğumuz yer dövmecinin önüydü.
Gözlerim Baran'a mutlulukla döndü.
İçeri girdik. Nasıl bir dövme yapıcaz bilmiyordum. Adama bir fotoğraf gösterdi galiba bu da sürpriz olacaktı.
Dövmelerimiz bitmişti. Ne olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. Baran şimdi bakmamı istemişti dövmeme.
Baktığım an kalbimin doğru bir karar verdiğine bir kez daha şahit oldum. Elinde ok tutan bir kız vardı omuzumda.Baran'ın omuzunda ise ok kalbinden çıkmıştı.
O kadar güzeldi ki. Şimdi sırada yıllardır beklediğim o an vardı. Sevdiğim kişiyle Galataya çıkmak...
Galatanın efsanesi beni çok etkilemişti. Bir çok kez arkadaşlarım ki İrem'de dahil çıkmamı istese de sevdiğim çocukla çıkacaktım ilk kez.
Efsaneye göre;
"Galata Kulesi’ne beraber çıktığın kişiyle evlenirsin derler. Bu efsane, Roma döneminden kalma. Galata Kulesi’ne ilk kez beraberce çıkan bir kadın ve erkek, mutlaka evlenirmiş o zamanki inanca gör. Eğer taraflardan biri, önceden kuleye çıkmışsa bu tılsım bozulurmuş ama. Ayrıca eğer kuleye beraber çıkacak çiftin kaderinde kavuşamamak varsa karşılarına mutlaka bir engel çıkarmış. Yani Galata Kulesi, bir ömür beraber yaşamayacak çiftleri kabul etmezmiş. "
O gün Baran'ın beni ne kadar yakından tanıdığında bir kez daha şahit oldum. Bana yine hiç unutamayacağım ve hayatım boyunca omuzumda taşıyacağım anılar bırakmıştı.
Günümüz
Omuzumda ki dövmeyi okşadım karşımda ki galataya bakarak. Her ne kadar şuan galataya çıkmak istesemde onsuz çıkmayacaktım.
Tam dönüyordum ki aniden aklıma bir şey geldi.
10 gün sonra 2.yılımızdı...
Bunu nasıl unutmuştum.
2.yılımızdı fakat Baran yoktu. Belki 2.yılımızda çıkar gelirdi ve bana derdiki sürpriz yaptım sana güzelim.
O an umudun içime iyice işlediğini farkettim. Ve gülerek İmge'yi okuldan almaya gittim.
Sizce anıları nasıl yazmaya devam edeyim mi?
Bölümü nasıl buldunuz?
Medyada kıyafetleri ve dövmeleri var.
Kendinize iyi bakııın.
