Gökçe'den
Baranın kaybolmasının ardından 1 ay, aramasının ardından 1 hafta geçmişti.
Artık daha umutluyduk. Aramayı bırakmıştık çünkü biz ne kadar arasakta Baran kendi istemedeği sürece gelmeyecekti.
1 hafta da biraz da olsun normal hayatımıza dönmüştük.
Bugün de Çağrı güzel bir kafe bildiğini söylemişti. Hiç gitmek istemesemde İrem'in zoruyla gidecektim.
Çağrı bizi evin önünden almıştı. Kafe yakın bir yerde olduğu için yürümüştük.
Kafede gri tonları ağırlıktaydı.
Aralarda kırmızı çizgiler vardı.
Bu kafeye hoş bir görüntü katmıştı.
Ortada yüksek bir kısım vardı. Canlı müzik yapılıyordu. Sahneyi ve dışarıyı gören bir masaya geçtik.
O sırada çalan şarkı bana yine Baran'ı hatırlattı.
Baranla yeni sevgili olduğumuz zamanlardı. Sahnede onu izlemeye gitmiştim. Bu şarkıyı bana bakarak söylemişti. O gün Baran'ın benim hayatımda çok büyük yerlere sahip olacağını anlamıştım. Öylede olmuştu...
"Zor günler geçirebilir her insan
Umudun olurum eğer bana inanırsan
Yaprakların solar da güneşi unutursan
Işığın olurum sonsuza uzanan
Işığın olurum sonsuza uzanan
Bu fırtına dinmek bilmez mi?
Bi öpüşsek her şey geçmez mi?
Kendimi adıyorum yoluna
Adına, sana
Sen benim söylenmeyen sözlerim
Sen benim unutamadığım ilklerim
Sen benim içemediğim son kadeh
Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim
Sen benim söylenmeyen sözlerim
Sen benim unutamadığım ilklerim
Sen benim içemediğim son kadeh
Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim
Bu fırtına dinmek bilmez mi?
Bi öpüşsek her şey geçmez mi?
Kendimi adıyorum yoluna
Adına, sana
Sen benim söylenmeyen sözlerim
Sen benim unutamadığım ilklerim
Sen benim içemediğim son kadeh
Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim
Sen benim söylenmeyen sözlerim
Sen benim unutamadığım ilklerim
Sen benim içemediğim son kadeh
Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim
Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim"
Şarkı gözümden bir damla yaş süzülmesine neden oldu. Anında gözümde ki yaşı sildim. Baran her an gelebilirdi demi. Güçlü olmak için söz vermiştim ona ağlamayacaktım. O sırada şarkı bitmiş haraketli bir şarkıya geçmişti.
İrem ve Çağrı koyu bir sohbete dalmıştı. İrem ne kadar da mutlu gözüküyordu.
Baran varken bende böyle mutluydum.
Niye Baran ölmüş gibi konuşuyordum ki.
Gelecekti o
O sırada sokaktan geçen insanları izliyordum.
Kimisi kahkahalarla gülüyordu. Kim bilir içinde ne acılar vardı.
Kimisi ailesiyle konuşuyordu.
Çocuklar annesinden bir şeyler isiyordu.
Ben hiç çocukken böyle şeyler isteyemezdim ki.
Ben hiç çocukken ailemle dışarı çıkmazdım ki.
Hep bakıcılar vardı hayatımda, onlarla büyümüştüm ben.
Ne bir kardeşim ne bir annem babam sadece bakıcılar vardı.
Kendimi çok yalnız hissederdim.
Kafede Baran'ı tanıyana kadar.
Ölmek isterdim o zamanlar.
Baran beni hayata bağlamıştı.
O an karşıdan gelen kız dikkatimi çekti.
Ben bu kızı bir yerde görmüştüm.
Bu kız zarfı getiren kızdı.
Hızlıca ayağa kalktım.
Çağrı ve İrem anlamayan bakışlar atıyordu.
Kıza sormam lazımdı. Baran'ın yerini bildiğini düşünüyordum.
Hızlıca kıza koşarken yanındaki erkeği farketmem durmama neden oldu.
Yanındaki kişi benim Baranımdı.
Baran gelmişti.
Sokağın ortasında dizlerimin üstüne bıraktım kendimi.
1 aydır her gece ağlayarak beklediğim Baran'ım bir kızla gelmişti...
Hayata tutunmamı sağlayan kişi şuan başka biri ileydi.
Ve ben o an ölmek istedim.
Selaam, olaylar patladı...
Bölüm nasıldı?
Kendinize iyi bakın!!
Medyada şarkı varr
