İrem'den
Aklım Gökçe'de kalmıştı. İmge'yi okula almaya gitmişti. Fakat hala gelmemişlerdi. O sırada sessiz oda da telefonumun yüksek sesi duyuldu.
Mal'ım arıyor
Gökçe arıyordu,hemen açtım.
Gökçe :İmge sen hemen eve gidiyorsun.
Sesi uzaktan geliyordu. Gökçe gökçe diye bağırsamda tepki yoktu.
Tanımadığım bir adam sesi o da benle kalıyor demişti.
Başlarına bir şey gelmişti. Güvende değillerdi.
Gökçe o sırada telefonu kapattı. Hemen Çağrı'yı aradım.
İrem:Çağrı
Çağrı :Efendim İrem?
İrem:Gökçe' nin başı belada galiba.
Çağrı: sakince anlat noldu.
İrem:Gökçe İmge'yi almaya gitmişti. Sonra beni aradı ama sesi uzaktan geliyordu. İmge sen hemen eve gidiyorsun dedi, başka bir adam sesi daha vardı.
Çağrı :İmge geldi mi?
Tam o sırada zil çalmıştı. Koşarak aşağı indim.
İrem:İMGE!
İmge:İrem abla, babam beni kaçırdı şimdi de Gökçe abla onunla nolur kurtarın onu.
İrem:Tamam canım sakinleş kurtarıcaz biz onu sakin.
Çağrı:İrem hemen evlerine gidiyoruz çabuk. Ben seni almaya geliyorum.
kekeleyerek tamam demiştim.
Can dostum iğrenç adamın elindeydi.
Onu kurtarmamız gerekiyordu.
Çağrı gelmişti. Hemen arabaya atlayıp Barangilin evinde doğru sürdük.
Gökçe'den
Sandalyeye bağlı oturuyordum ama benim aklımdaki tek şey Baran'ın evinde olmamdı.
Anılarımız burdaydı.
Kokusu burdaydı.
Baran'ın ruhu burdaydı...
Aykut :Kalk
Gökçe:Ne?
Aykut:kalk dedim işte gidiyoruz.
Gökçe:Nereye?
Aykut:Beni salak mı sandın?
Gelir birazdan arkadaşların kalk.
Beni burdan götürüyordu. Beni bulamayacaklardı. Belki de Baran'ı göremeden ölecektim....
Selaaaaamm, bölümün yarısı hazır duruyordu ama diğer yarısını bir türlü yazamıyordum. Sonunda yazdııımm.
Bölümü nasıl buldunuz?
Kendinize iyi bakıııın.
