Unexpectedly In Love With The Bad Boy [COMPLETED]

Chapter Two

Samantha Heartache POV;

"...you are mine." He whispered on my ear.

Tinulak ko siya at sinuntok.

"Anong pinagsasabi mong baliw ka?!"

"Ouch. That hurts." Sabi niya habang hawak ang tiyan.

"Mas masakit pa ja'n ang mapapala kung patuloy mo akong pag-titripang bwisit ka!!"

Tumalikod na ako at akmang maglalakad na paalis nang hilahin na naman niya ako sa braso.

"I'm not playing around, Heartache."

I stiffed when he called me by that name.

"Heartache... I love you, Heartache."

"S-stop calling me that." 

Para akong naubusan ng lakas dahil lang sa tawag na iyon.

Pinaharap niya ako sa kanya. Nakatingin lang siya ng diretso sa'kin.

"Why are you crying?" His thumb went on my cheek. Wiping something on it.

"H-hindi ako umiiyak."

"Why are you crying, Heartache?"

I closed my eyes...  And I can see his face. His smiling face.... That is slowly fading away.

"Please, stop." And now, I can't stop myself from crying.

I remember him again.

The heartaches..

Damn.

Natigil lang ako nang lumapat ang labi ni Kamatayan sa labi ko.
I'm comforted by his moving lips on mine that I can't think on other things anymore.

"At last you stopped crying."

Ngayon lang nag-sink in sa utak ko ang nangyari.

I let my guard down again. Akala ko ay kaya ko na kung sakaling may tumawag sa'kin ng gano'n. But it turns out that I became fragile again. A girl that can't stop herself from crying for that fucking memory.

That fucking memory.

"Tss. Halik lang pala ang makakapagpatigil sa'yo."

Nabalik ang atensyon ko kay Kamatayan na naka ngisi ngayon.

"Puto!! Siraulo ka!!" Binatukan ko siya at piningot sa tenga.

"Damn, stop it! I even stopped you from crying so why it is my fault?"

"Bakit kailangan mo pa akong halikan?! Bwiset ka!"

At hindi ko matanggap na naging komportable ako sa labi niya! What the fuck, Sam?!

Biglang tumunog ang bell kaya binitawan ko na siya.

Nauna akong lumabas at siya naman ay nasa likod ko lang. As we're walking at the hallway may mga nagbubulungan nang mga estudyante.

Si Kamatayan kasi bigla nalang akong inakbayan!

"Potek! Tigilan mo ako Kamatayan!"

Nang nasa may classroom na ako ay huminto ako at tinignan siya.

"Ano?! Alis na!"

He walked closer to me until he closed to my ear.

"You have soft lips by the way."

Bago ko pa siya masuntok ay nakalakad na siya palayo.

Agad naman akong inusisa ng mga classmates ko.

"Kaninang umaga si Jason, tapos ngayon si Death na?!"

"Sam, tell us, how to be you?"

"Ghad! Sino ba talaga sa kanila, Sam?!"

Tinignan ko lang sila ng masama isa-isa at masyado akong nababadtrip sa pesteng Kamatayan na 'yon!

"Sam, 'wag mo kaming tignan ng ganyan. Tss."

"Ewan ko sa'yo, Dibina. Tigilan mo ako at nababanas ako." Dumiretso na ako sa may upuan ko.

Kelan ba nila mare-realize na pinsan ko si Jason?

At si Kamatayan?!

Fucking, no way.