Unexpectedly In Love With The Bad Boy [COMPLETED]

Chapter Five

Samantha Heartache POV:

Napabaling ang tingin ko sa humawak sa'kin.

"Sabi na nga ba ikaw 'yan, Sam eh." Sabi ni Jinz na classmate ko dati.

"Uh, ikaw pala." Pilit ang ngiting sabi ko.

"Kamusta ka na?! 'nyare sa inyo ni Astray?" Dire-diretsong sabi niya.

"Ay, wait! Si Astray oh! Hi Astray! Kayo pa rin pala? Sana all." Kumaway siya taong nasa likod ko. Hindi ako nag-abalang lumingon.

"Hi Jinz." Fuck, I heard his voice again. And I don't know why I'm happy but fucking hurt.

Napatingin sa'kin si Jinz kaya ningitian ko siya.

"Ang strong niyo ah? Haha. Sana ganyan din kami ng boyfriend ko." Sabi niya nang natatawa.

"Jinz---" before I could even say that Astray and I were not together now, Astray spoke.

"It will happen if the destiny wants it." He said and I felt his gaze to me.

I didn't look at him instead I just nodded to Jinz.

Biglang tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko ito mula sa bulsa ko.

Kamatayan calling.

Anong problema ng pesteng 'to?!

"Hello?"

"Hey.." his voice is husky.

"Tss. Anong problema mo at tumawag ka?" Sinenyasan ko si Jinz na may kakausapin lang ako. I didn't look at Astray and just turned my back at them.

"Nothing..." I heard him coughed over the line.

"Oh? Anyare sa'yo? Okay ka lang?"

Shit. Kelan pa ako nag-alala sa kumag na 'to?

"It's your fault."

"Anong kasalanan ko?! Siraulo ka ba?!" Tss. Nag-alala pa ako tapos biglang--argh!

"Tss. Will you come here?"

Natandaan kong isang beses na niya akong nasama sa bahay nila. Gusto niyo ikwento ko? Next time nalang.

"Ano namang gagawin ko jan?"

"Just come here--- sir kumain na daw po kayo----no I don't wanna eat----pero sir--- leave." Rinig kong kausap niya 'ata ang katulong nila.

"Ba't 'di ka kumain?"

"I don't wanna. Just come here."

Haist! 'eto talagang Kamatayan na 'to!

Pero mabuti na din 'yon nang makaalis na ako dito.

"Ewan ko sa'yo." Sabi ko nalang at papatayin na sana ang tawag nang magsalita pa siya.

"I'll be waiting, Heartache."

Shit! Ilang beses ko bang sasabihin sa kanya na huwag akong tawagin sa pangalan na 'yon?!

Sisigawan ko pa sana siya nang marinig kong pinatay na niya ang tawag. Lintek talaga ang bwiset na 'yon!

Nakita kong
nandoon pa rin ang dalawa at nag-uusap.

"Kailangan ko nang umalis. May pupuntahan pa kasi ako." Sabi ko na ang paningin ay na kay Jinz lang.

"Hmm. Okay! Mauna na din ako sa inyo! Btw namiss ko kayong dalawa haha. Sige ingat!" Kumaway siya at tumalikod na.

Pag-alis ni Jinz ay aalis na din sana ako nang magsalita siya.

"Hey, uh, can we talk?" He said. Hindi ako lumingon.

"Kakasabi ko lang na may pupuntahan ako 'diba?" Sabi ko at maglalakad na sana ulit nang magsalita na naman siya.

"I hope that you're okay now, Heartache." Damn it! I'm not okay!

I turned around and look at him giving him a fake smile.

"Of course I'm okay now. It's been 2 years." 2 fucking years of heartbreak.

Kita ko sa mga mata niya na hindi siya naniniwala sa'kin.

"If you're okay now. Why are you crying?" Lumapit siya sa'kin at hinawakan ang mukha ko. Wiping the tears that won't fucking stop falling.

"Damn! Are you really expecting me to be okay after what happened?" Pinalis ko ang kamay niya sa mukha ko.

"I'm sorry." He said almost a whispered.

"Wala nang magagawa 'yang sorry mo. It will not changed anything. It will not."

Pagkatapos kong sabihin 'yon ay dire-diretso na ang lakad ko paalis.

And this time he didn't stop me.