I'm Not Your Pet 🐈

4

روزاشون عادی میگذشت..

اولین کسی که همیشه بیدار میشد ، چان بود و قبل اینکه هایبرید کوچولو رو بیدار کنه ، برای رفتن به محل کارش آماده میشد ..

بک بیشتر مواقع بیدار بود ..به تختش تکیه میداد و منتظر این میموند که چان بیاد و بیدارش کنه !.. نمیخواست قبول کنه اما حقیقت این بود که اون غولِ دراز رو دوست داشت ..

یکی از سرگرمیایی که بک به شدت بهش علاقه داشت ، این بود که چان هر روز صبح سرشو از لای در بیاره تو و صداش کنه !! ..

به طرز عجیبی این برای بک سرگرم کننده بود و همین باعث میشد خودشو به خواب بزنه تا توسط اون بیدار شه ..

بعد از دوهفته ، حالا بک توی این خونه احساس بهتری داشت..

روزا براش آروم و طولانی بودن و تقریبا میتونست هرکاری رو که دوست داره انجام بده !..

موقعی که چان براش وسایل نقاشی خریده بود ، اونقدر خوشحال شده بود که اگه میتونست محکم بغلش میکرد و از سر و کولِش بالا میرفت ، اما جلوی خودش رو گرفته بود ..

چان اونموقع به راحتی میتونست خوشحالیش رو توی چشماش ببینه ..

بک تقریبا تمامِ زمانش رو با هیجانِ زیادی نقاشی میکشید و وقتایی که اون وسایل رو کنار میذاشت ، کتاب میخوند !..

و فقط وقتایی که قرار بود با چان غذا بخورن یا تی وی نگاه کنن ، همه چیز رو کنار میذاشت و فراموش میکرد ..

قبل خواب ، برنامه های مختلفی که پخش میشد رو نگاه میکردن و دقیقا اون تنها زمانی بود که هایبرید کوچولو به چان اجازه ی لمس کردنش رو میداد ..

و انگشتای چان خیلی آروم و نرم توی موهاش میرفت و سرش رو میخاروند و نوازش میکرد ..اینکارش همیشه باعثِ خماری و خواب آلودگیِ بکهیون میشد ..

اینا کارایِ روتینی بودن که طی این دوهفته کم کم شکل گرفته بود و بینشون عادی شده بود ..

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بک اشکاشو پاک کرد ..

نمیتونست باور کنه که آخرش اینجوری داره تموم میشه !!

به کتابی که روی میز گذاشته بود خیره شد ..اونو تا آخر نخونده بود و قلبش به شدت فشرده شده بود ..

درواقع چیزی که باعث شده بود اونو تا آخر نخونه ، نا امیدی ای بود که کاملا از داستان قابلِ فهم بود ..

با صدای بلند نالید و گوشاش رو کشید ..

ـ بکهیون ؟

سریع گوشاشو ول کرد و صورتشو پاک ..صدای درو نشنیده بود !!..

چانیول زودتر از همیشه برگشته بود ..!

چان وارد حال شد و لبخند زد ..از خستگی تقریبا داشت بیهوش میشد ..