The Run Away Wife

Chapter 20

Chapter 20: Wanna care of it?

_________________

A few weeks had passed since umalis si Damon para i-comfort si Jordan, at simula noon hindi na kami masyadong lumabas ng bahay.

Unlike the last recent weeks, wala kaming ibang ginawa kung hindi gumala at makipag kita sa mga kaibigan namin.

"Hey love, who else?", Chineck ko ulit ang listahan namin ni Damon kung sino pa ang pwedeng idagdag sa mga entourage ng kasal namin.

"So sa girls, bride's maids and stuff... Karie, Katy, and Barbie? Sila yung ilalagay ko, ikaw, sinong gusto mong isama?", Tanong ko sa kaniya, habang siya naman ay nag iisip kung sino ang gusto niyang isama.

"I'm thinking of putting my sister in the entourage as well...", Tugon niya saakin at isinulat ang ang pangalan ng kapatid niya sa listahan .

"Okay, may four girls na tayo, pero kulang pa rin. Sino pa ba pwede natin idagdag?", Sambit ko habang walang malay na cliniclick ang dulo ng ballpen.

"Wait... Oh! I know, Dessery!"

No.

No.

No.

"O-Okay...", Tugon ko sa kanya, pero parang nawalan ako ng gana.

"Is something wrong? Ayaw mo bang isama si Dessery sa entourage?", Now I feel bad.

Hindi ko alam, but no matter what I do... I don't sit right with Dessery. I mean, it's not like my ginawa siyang masama saakin, pero dahil siguro may feelings ako kay Damon kaya nagiging maldita ako sa mga babaeng nalalapit sa kaniya.

"Huh? Wala, walang problema. Sige isama natin sa Dessery sa entourage.", Sambit ko as I forced a smile on my face to hide what I feel.

"Are you sure?"

"Yes, why wouldn't it be?", Sagot ko at tumango siya bago isinulat ang pangalan ni Dessery sa papel.

Tinuloy lang namin ang pagplaplano ng kasal namin atsaka kami umakyat sa kwarto.

"Cassy?", Tawag ni Damon habang nakahiga kami sa kama, ang kamay niya nakapalupot saakin.

"Yes?", Tugon ko.

"Do you still feel forced about our marriage?", Tanong niya saakin. We don't usually talk about this stuff, I usually don't know what to answer, but this time... I do.

"Damon... In the beginning I did and I still understand the reason behind my actions, pero... ngayon gusto ko na ang sitwasyon ko. Gusto kong mapanganak ang anak natin, gusto ko siyang palakihin. Hindi lang dahil responsibilidad ko siya, pero dahil mahal ko na rin siya. Mahal rin---"

Kita.

Eto na ba ang time ang maging honest ako sa kaniya?

"Mahal rin kita Damon.", Sambit ni Damon sa kaniyang sarili.

"Huh?"

"That's what you were going to say right? You just stopped yourself again, so ako na tumapos.", Sagot niya saakin.

Akkkkk! Hindi pa ako ready... Excuse, excuse, excuse!

Sabihin ko nalang ata totoo eh? Nakakainis akooo!

"Damon!"

"Yes love? Why did you yell?"

"Mahal...."

"Yes love?"

"Ang pampa-ultrasound... Sayang pera."

Just kill me already... T-T