I have a Mansion in the Post-Apocalyptic World-TÜRKÇE

Bölüm 5: Domatesli Omletle Gelen Savaş

°•○●

Çeviren: T

°•○●

Bu yemeği pişirmeyi seçmesinin nedeni pişirme kabiliyetinin sınırlı olmasıydı. Dolayısıyla her gün aynı şeyi pişirdiği için iyi olduğu tek yemek buydu.

[Param olduğunda belki bir hizmetçi tutmalıyım? ] Jiang Chen bir an düşünüp fikirden hemen kurtuldu. Hayatına birini sokar ve sırrı ortaya çıkarsa bu sırrı çok fazla histeriye neden olurdu. Bu nedenle, bir hizmetçiden hayatının gerçeklerini saklamakta çok zorlardı.

Şu sıralar bir kız arkadaş asıl öncelikti.

Yüzünde yaramaz ve mutlu bir gülümseme belirdiğinde oturma odasındaki altın külçeleri düşündü.

O sırada Sun Jiao'nun zihni sormak istediği sorularla doluydu. Ama bunun yerine, dumanı tüten domateslere baktı ve nefis kokuyu kokladı - bunu kaç kez yaptığını hatırlayamıyordu.

Jiang Chen zaten bazı sorularının yemek masasında cevaplayacağını söylemişti. Bilmek için acelesi yoktu. Sessizce domatesleri kesti ama kontrolsüz bir şekilde yumurtayı karıştıran Jiang Chen'e baktı. Soluk ama mutlu gülümsemesi kalbinin biraz daha hızlı atmasına neden oldu.

"Daha nazikçe... Kesme tahtasını da keseceksin gibi görünüyor ..."

"Oh!" Jiang Chen'in sesi, Sun Jiao'nun hemen doğrama tahtasına bakmasını sağladı. Düzensiz hareketlerini fark ettiğinde, bir öfke ve utanç karışımı hissetti. Ama bu duyguların arkasında biraz mutlulukta vardı.

[Mutluluk? Ne kadar da uzak bir kelime.]

Bir an hayatta kalma üssündeki çocukluğunun geçtiği zamanları hatırladı. O zamanlar üssün kapısı hala kapalıydı ve içerideki hayat bir cennetten farksızdı.

Suç yok, sınıfsal kademeler yok ve "Yapay Zeka" tarafından yönetilen bir toplum. Herkes işi ve kaynakları eşit olarak paylaşırdı ve çıkar çatışması yoktu. İçeridekiler nazik ve mutluydu. İnsanlar ara sıra mavi gökyüzünü özlemelerine rağmen, kimse ortamdaki bariz mutluluğu sorgulayamazdı. Kıyametin çorak toprakları ile karşılaştırınca, "hayatta kalma üssü-071" bir cennetti.

O sırada anne ve babası hala hayattaydı. Sadece bir yaş küçük sevimli bir kız kardeşi vardı. Hayatta kalma üssündeki kilitlenme süresinin sona ermesinden sonra, ikisi de soğuk çelik kapıdan geçen ilk güneş ışığına beraber tanık oldular..

..ve birbirlerini kaybettiler.

Daha sonra pek çok haydutun kötü savunulan yerleri ve yeni açılan hayatta kalma üslerini öncelik hedefleri olarak seçtiğini öğrendi.

Bu eski sistemde bir üsse girip kıyametteki değişimi bilmeyenleri avlamak en mantıklı şeydi. Eski zamanları bilen bu insanların kalan vicdanını kullanarak kandırıyor ya da öldürüyorlardı. Sonrada hayatta kalma malzemeleri ve nüfuslarını yağmalamak kolaydı.

Sun Jiao bu tarz bir baskında ailesini kaybetti.

Bu olaydan sonra, sahip olduğu tüm vicdanı kayboldu ve nitelikli bir kıyamet sonrası -çorak arazi insanı- oldu.

Ama tuhaf bir nedenden ötürü, donmuş duyguları şimdi biraz eriyordu.

[Aile?]

Sun Jiao burada evde olduğu yanılsamasına kapıldı. Kısa süre sonra ne düşündüğünü fark etti ve yüzü kızardı.

Bu son iki gün, son birkaç yıldır yaşadığı en duygusal gündü. Yüzünde acı bir gülümsemeyle başını salladı. Daha sonra dilimlenmiş domatesleri bir kaseye koydu.