Seok Jin သည္ Jimin ၏ မ်က္ဝန္းေသေလးမ်ားအား စိုက္ၾကည့္ေနရင္း....
"Jimin ေလးက"
သိခ်င္စိတ္တို႔ႏွင့္ မေနႏိုင္စြာ Seok Jin သည္ Tae Hyung အား လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ေမးေလသည္၊ Tae Hyung သည္ Jimin အား ၾကည့္၍
"ဟုတ္တယ္ အကို Seok Jin ၊ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း Jimin က Blindness တစ္ေယာက္ပါ"
"အဲ့ဒါ အျမင္ျပန္ရလာေအာင္ မကုဘူးလား"
Tae Hyung သည္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍
"ကြၽန္ေတာ္လည္း Jimin ကို ေဆးကုဖို႔ အာေပါက္မတက္ ေျဖာင္းျဖေနတာ အကို Seok Jin ရဲ႕၊ သူကကို အခုထိ ေပေတၿပီး ေန,ေနတယ္"
Tae Hyung ၏ စကားကို ၾကားေသာ Jimin က
"မဟုတ္ပါဘူး Tae Hyung ရာ၊ ငါမင္းတို႔ မိသားစုကို အားနာလို႔ပါကြာ"
"Jimin!! ေျပာျပန္ၿပီ၊ ဒီအားနာစရာ စကား၊ ငါေနာ္...."
Tae Hyung သည္ Jimin ၏ ေခါင္းေလးအား လက္ေလးျဖင့္ မနာေအာင္ထု၍ ဆူေနေလသည္၊ Jimin ႏွင့္ Tae Hyung အား ၾကည့္ကာ Seok Jin မွ
"Tae Hyung.... "
"ဗ် "
"မင္းသူငယ္ခ်င္း Jimin ကို အျမင္အာရံုျပန္ရေစခ်င္လား"
"ျပန္ရေစခ်င္တာေပါ့ အကိုရယ္၊ သူ႔ကို ဒီဘဝႀကီးထဲမွာ မနစ္မြန္းေစခ်င္ေတာ့ဘူး၊ သာမန္လူငယ္ေတြလိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနေစခ်င္မိတယ္"
Seok Jin သည္ Tae Hyung ၏ စကားတို႔အား နားေထာင္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ၊ သူ၏ wallet ထဲမွ လိပ္စာကဒ္တစ္ကဒ္အား ထုတ္ေပးေလသည္၊
"ဟုတ္ၿပီ Tae Hyung ေရာ့....၊ မင္းတို႔ အဆင္ေျပတဲ့ေန႔ ဒီလိပ္စာအတိုင္း လာခဲ့"
Tae Hyung သည္ Seok Jin ေပးေသာ လိပ္စာကို ယူ၍ တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ
"အကိုက"
"ဟုတ္တယ္၊ အကိုက မ်က္စိနွင့္ အာရံုေၾကာအထူးကု ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ပါ"
Tae Hyung သည္ Jimin အား
"Jimin!! ၊ အကို Seok Jin က မ်က္စိႏွင့္ အာရံုေၾကာဆရာဝန္တဲ့၊ အဲ့ဒါ မင္းမ်က္လံုးေတြ ျပန္ျမင္လာေအာင္ ကုရေအာင္ကြာ၊ ေနာ္ Jiminie ၊ မင္းဒီတစ္ခါေတာ့ မျငင္းပါနဲ႔ေတာ့ကြာ"
