"Ba-bye Teacher Yosef! Teacher Mace! I love you!" Sigaw ni Kenneth bago pumasok sa car service nila.I just smiled and waved at him.
Lumambot ang puso ko nang sinabihan niya ako ng 'I love you'
Kung alam lang niya kung gaano ka-hirap sabihin at panindigan 'yon kapag tumanda na siya.
That's why sometimes I wished that these innocent people will stay innocent as they're.
But it's impossible.
From my peripheral vision I saw Yosef looking at me.
Lumamlam ang mga mata niya. "Mace." sambit niya sa pangalan ko.
I just walked away and left him.
Nagising na'ko eh, hindi na pwede.
Buong-araw ko siyang halos tratuhin na parang hangin lang.
I wouldn't look at him in the eyes, baka manlambot ang mga tuhod ko at 'di ko mapanindigan ang desisyon ko.
The whole day habang nagtuturo sa mga bata, I'm trying my best para lang hindi na kami mag-karoon ng interaction.
Habang binabalik ang mga libro sa bookshelves ay naramdaman ko si Yosef sa likod ko.
He cleared his throat. "Ang bilis mo naman pala man-lamig."
Napa-tigil ako sa ginagawa ko.
I sighed at ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko.
I can't take this anymore.
Mabilis akong umalis at pumunta sa counter para mag-paalam kila Ms.Yolly.
"Ms.Yolly... alis na po ako agad, may gagawin pa po kasi ako." Mabilis kong sabi.
Halatang nagulat si Ms.Yolly dahil mukhang masyado akong nagmamadali.
Lumabas na agad ako sa pinto, akala ko hindi na niya ako hahabulin.
But he grab my arm to stop me nang pababa na'ko. "Sige, tumakbo ka lang, pero kahit anong takbo mo para mo lang akong anino mo na susunod sa'yo."
His eyes are scary, na para bang wala nang mag-papabago pa ng desisyon niya.
Marahas akong umiling at inagaw ang kamay ko sa kanya.
Halos takbuhin ko na ang elevator, pero hindi kalayuan nakita ko si Yosef na tumatakbo patungo sa'kin bago sumara ang elevator.
"Macedon." His eyes are pleading.
Pero bago ko pa makita ang susunod niyang gagawin ay sumara na ang pinto ng elevator.
Wala na.
Sigurado ako mapapagod din siya, ayoko nang makipag-laro pa kay Yosef.
Ayokong matalo.
Pag-dating ko sa carpark ay kinuha ko agad ang susi ng sasakyan ko at binuksan ko 'yon.
But before I open the door of my car someone suddenly came behind my back and hold both of my hands.
"You have no choice, you're caged with me." His breath was fanning my neck.
His grip on my hands tightened. He doesn't want to let go of me.
Ramdam ko ang init ng katawan niya sa likod ko, his buff chest was touching my back.
Yosef, ayaw kong gawin 'to pero parang pinipilit mo'ko, wala na'kong pamimilian pa.
BINABASA MO ANG
Last 7 Seconds (Lasts Series #1)
Romance7...6...5...4...3...2...1 It takes about 1 minute to say 130 words. It takes about 30 seconds to order a meal. It takes about 10 seconds to walk in 12-14 steps. Every tick of the clock we do things that's maybe useful or useless. Every time a 24 hou...