Moon University

Prologue

Nanghihina akong napatayo, pilit iniaangat ang sarili, tila ba ito na ang katapusan ko. Napatawa ako ng bahagya ng maalala ang mga nangyari.

Tama pala ang sinabi sa akin ni Ina, na kahit anong busilak na puso ang ipakita sayo ng iba, hindi parin ito ang tunay.

Dahil sa bawat taon, buwan, linggo, araw, oras, minuto at segundo ay nag iiba ang ihip ng hangin, nag iiba ang mga isip ng tao, at wala tayong magagawa dito kundi ang tanggapin na lamang.

Tumitig ako sakaniyang mga mata.

"Ito ba talaga ang gusto mo?" Tila napapaos kong wika, kahit ang pag sasalita ko ng kaonti, ramdam ko hanggang sa aking puso, kirot na hindi ko maipaliwanag.

Hindi ito sumagot, bagkus ay ngumisi lang sa akin, yang mga matang yan.... mga matang nag papahiwatig ng kung ano ano.

Pinulot ko ang sandatang nahulog kanina, pinagmasdan ko ito, puno ng dugo, dugo ng mga taong walang puso.

At ngayon, babahid nadin dito ang dugo ng nilalang na pumaslang sa tinuring kong Ina.

"Mag babayad kayo!" Tumakbo ako patungo sa direksyon niya, habang pumapatak ang dugo sa aking braso, na siyang napuruhan kanina.

Agad ko itong sinaksak sa taong nasa harapan ko ngayon, puno ng pighati ang aking puso, habang nakatusok sa kaniya ang aking sandata, hindi ko maiwasang hindi tignan ang kaniyang mga mata.

Mula sa kulay itim ay unti unti itong bumalik sa pag kakahel.

"P-patawad"

Huling salita nito bago ito bumagsak sa lupa, tila nanghina ang aking mga binti at maging ako ay bumagsak din sa lupa, pawang nangingig.

"A-anong--"

Bakit ba nangyari ang lahat ng ito!?

Sadya bang itinakda na mabuhay akong mag isa!?
Na mawala lahat ng mga importanteng tao sa buhay ko!?

Pinagmasdan ko ang paligid ko, nanlalabo man ang paningin mula sa pagkakaiyak ngunit malinaw parin sa akin ang mga nangyari.

Hindi nga ito panaginip tulad ng inaakala ko.

Mga nilalang na ngayon ay hindi na humihinga, nag mistulang lawa ang lugar dahil sa mga dugong nag kalat.

"Chandrea!" Isang sigaw ang siyang nag pa buhay sa akin.

"M-mildred!" Agad akong lumapit dito at niyakap ito ng mahigpit.

"We need to go" She said, hindi ko na alam ang mga nangyari, tila lutang ako at hindi alam kung ano ba ang nangyayari, pilit kong iniisip na isa lamang itong panaginip, na pagkagising ko ay hindi ganito ang aking madatnan.

Bumalik sa akin ang mga alaala na meron ako kasama siya...

"Madali lang matutunan yan, halika at tuturuan kita"

"Hindi madali iyan no! Ang hirap kayang humawak ng sandata!"

"Chandrea! Lahat ng bagay ay nag uumpisa sa mahirap, habang inaaral mo at isinasapuso ito, dadali lang ito para sayo"

I really like him in that way, He always Cherished and care for me, for people around him.

"Chandrea... mag pahinga ka na" i looked at Mildred, She's bleeding too, i can't speak to her now, and she will understand what i mean.

Lumabas ito sa aking silid, muling pumatak ang aking mga luha, i can't believe that i killed him.

I look at my hand, wala na itong dugo, pero... hindi ko parin magawang malimutan kahit saglit ang nangyari.

I killed so many people.... no! They are not Humans! They are a Monsters!

I killed him... i killed him!

"Umalis kana Chandrea! Hindi kona mapigilan ang sarili ko!" He said, with tears flowing on his  cheeks.

"I can't!"

I see him, ang mga mata niya, tila ba nag babago ng kulay, mula sa kahel ay nagiging itim ito, pati ang katawan niya ay nag babago ng anyo, hindi ko alam ang gagawin ko ng makita ko na nahihirapan siya.

May apoy sa gitna namin kung kaya'y hindi ako makalapit sakaniya.

Napaluhod ito

"Agghhh!" Hindi ako mapakali at gusto kong puntahan siya, ngunit nag aapoy ang pagitan namin na alam kong siya ang may gawa.

Ayaw kong umalis kahit pilit ako nitong pinapaalis sa lugar, i want to stay with him, even if its mean danger and death for me.

"G-go!"

"H-hindi ako aalis! Please let me stay with you!"

"You don't know what you're saying Chandrea! Leave before--" he did'nt finished what he said because he already turn into his Greatful fear.

"N-no!"

Those tears...

Those bloods...

" It's okay for me to die, i rather want this, I will not let you to suffer... remember me... my moon"

PS:

Please Proceed to Chapter 1

[This is still editing and you may Encounter some Errors, Gramatical Errors, Wrong Spelling, Etc.

Please bear with me while im still editing this, you may stop reading this, while im editing.

Once i finished this story and finished the editing, you will surely enjoy the new story, once again, please bear with me in this Editing Part]

Thanks a lot kyeopta's!