Kızların bu şanssızlığı cidden…..Bu ümitsizlikle tıklım tıklım otobüste ayaktaydılar. Beklerken iki kişilik yerin boşalmasıyla hemen en arkadaki boş koltuklara oturdular. WonJo kaç saattir EunHee’yi bekliyordu.Acaba SungChan ne demişti.Daha fazla dayanamayarak
“O çocuk sana ne dedi.Yani ben anlayamadım. Birşeyler fısıldıyordu ama..”diye sordu.
EunHee anlamamazlığa vurarak
”O çocuk kim, sen etrafında tuhaf tuhaf çocuklar mı görüyosun.Çünkü ben çocuk falan görmedim.”dedi.WonJo
”Off illa detaylı sorucam. SungChan’ı soruyorum. Şuan deli gibi yollara düşmemize sebep olan hani.” diye hatırlatmada bulundu.
EunHee zaten çok iyi biliyordu
.”Haa evet hatırladım SungChan..Dedi işte bişeyler..”diyerek geçiştirmeye çalıştı.WonJo anlam veremiyordu.
”Sen hasta mısın EunHee,ne dedi diyorum işte..”diye söylemesi için diretiyordu.
EunHee çekingen bir tavırla
”Hıı şey dedi yaa her şeyi düzgünce yapın,bi aksilik olmasın dedi”dedi.
WonJo pek inandırıcı bulmamıştı. Hem SungChan bu kadar kısa birşey dememişti,hem de EunHee bi garipti.Kesin başka bir şey vardı,bu yüzden diretti
”EunHee adam akıllı söyler misin artık ne dedi?”diye sordu.EunHee pes ediyordu
”Peki gerçekten duymak istiyor musun?”diye sordu.
WonJo kendinden emin bir şekilde
”Evet eminim hadi söyle”dedi.
EunHee kuzenini uyarmış olmanın verdiği rahatlıkla
”Peki sen istedin,kendi kendine hakaret duymak hoşuna gidiyo galiba.SungChan dediki:Sakın bi aptallık yapıp elinize yüzünüze bulaştırmayın.Bugünlük aptallığınızı bir kenara bırakın,Yoksa sizin için pek iyi olmaz dedi.”diye bir çırpıda söyledi.
EunHee bunları söyledikten sonra rahatsız edici bir sessizlik olduğunu fark etti.Kafasını döndürüp baktığında ise bütün otobüs onu dinliyordu.Gerçekten çok utanç vericiydi.WonJo ayağa kalktı ve müsait bir yerde inmeye karar verdi.Daha fazla rezil olmamak için hemen indiler.Ama daha gelmemişlerdi bu yüzden alışveriş merkezine kadar yürümeleri gerekiyordu.SungChan’ın laflarından sonra ikisi de sus pus olmuşlardı.Aptal kelimesini hiç bu kadar üst üste duymamışlardı.Heralde bu kelime SungChan’ın en sevdiği kelimeydi..
Uzunca bir yürümenin ardından alışveriş merkezine geldiler.Hafta içi olmasına rağmen baya kalabalıktı.Hemen içecekleri halletmek için bakınmaya başladılar.EunHee eliyle bir yeri göstererek
”Şuraya bi bakalım”.dedi.
WonJoda kuzenini takip ederek içeri girdi.Birçok içecek vardı.Onlarda bir sürü sipariş verdiler.Görevli kızlardan siparişin teslimi için adres istedi.EunHee tam konuşacakken adresi bilmediğini fark etti.WonJoya döndü ve
”Sen bu HwangWoo’nun adresini biliyor musun?”diye sordu.
WonJo gözlerini büyüterek
”Nerden biliyim ben onun adresini.”diye söylendi.
EunHee şimdi anlıyordu.Demek SungChan bu yüzden numarasını vermişti.Tek çaresi o suratsızı aramaktı.Numarayı çevirdi,çalmaya başladı.Ardından SungChan
“Alo ne var,bitirdiniz mi bütün işleri,bi aptallık yapmadınız di mi?”diye sordu.EunHee şok olmuştu.
”Yaa bi dur daha yeni geldik.Nası bitirelim bu kadar işi?"diye sinirden yükselen sesinin farkında değidi.SungChan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Bir Gülümseme Ver
Romanceİnsan hayatın ne getireceğini bilemez bazen.Neyle karşılaşacağı konusunda seçim yapması olanaksızdır... Birbirinden asla kopamayan iki kuzen..Kardeşten öte ilişkileri ve birbirlerine karşı ölçülemeyecek sevgileri....Hayatlarında en iyi yaptıkları şe...