Bana Bir Gülümseme Ver

10.BÖLÜM

Bu bölüm hikayemizin sadık okuyucusu için gelsin..Yorumunu ve oyunu eksik etmemesi dileğiyle..Herkese iyi okumalar..

Won Jo boş bakışlarıyla gözünü kırpmadan merdivenlerden inip kafenin çıkışına doğru yürüyen Hwang Wooyu izliyordu.Peki o ne mi yapıyordu?Hiçbişey...Bişey söylemeden dışarı çıktılar.Tabi aptal gülümsemesi ve göz kırpmasını saymassak.Won Jo, Hwang Wooya kızıyordu.İşleri böyle karmaşık bi hale sokmak hoşuna mı gidiyordu?Kendini çok tuhaf hissediyordu.Daha doğrusu ne hissetmesi gerektiğini kestiremiyordu. Aptal ukalalıklarını, kendini beğenmişliğini saymassak Hwang Woo hakkında hiçbişey bilmiyordu.Kendisini bu şekilde korumasına bir anlam verememişti...

Eun Hee ise kuzeninin bu şekilde sessiz sessiz ayakta dikilip tuhaf bakmasından sıkılmıştı.Kaç dakikadır hazırlamaya çalıştığı tepsiden kafasını kaldırmadan

"Daha orada ne kadar öyle dikilmeyi düşünüyorsun?"diye sordu.

Kafasını tepsiden kaldırıp, arkasını döndü.Kuzeni kaç dakikadır cebelleştiği sesiyle, olduğu yerde kıpırdanarak

"Niye beni korudu ki?Sanki karışmasa nolurdu?Ama şey...Belki de bütün arkadaşlarını böyle koruyordur."dedi.

Eun Heenin şuanda yapmak istediği en son şey sersemlemiş kuzeninin kafasını karıştırmaktı.Ama kendini tutamayıp bir kahkaha attıktan sonra korkunç gözlerle ona bakan kuzenine

"Arkadaş mı?Hadi ama sen o suratsız ve agresif çocuğun arkadaşın olabileceğinden bile şüpheliyken,seni korumasından söz ediyorsun. Tek arkadaşı kendisi gibi suratsız Sung Chan.Ayrıca eminim ki  çıkarı olmadan  hiçbişey yapmaz o.Heralde bunu anlamayacak kadar şaşkın değilsindir.”dedi.

Won Jo sanki kuzeninin dediğini duymamış gibi

“Hıı?”dedi anlamayan gözlerle Eun Hee bakarken.Eun Hee

“Ooo,sen iyice gitmişsin.Biraz mantıklı düşün lütfen.Niye seni o adama karşı korudu?”sorusuyla Won Jo

“Bilmem,niye?”dedi.

Eun Hee kuzenine bakıp bu olanları hala anlamamasına şaşırdı ve devam etti

“Won Jo biz burada niye çalışıyoruz?Hwang Woonun o kıymetli gömleğinin parasını biriktirmek için..Peki biz buradan kovulup parayı biriktiremesek,bu kimin işine gelmez?Dur bi düşüniyim..Tabi ki de Hwang Woonun..”dedi.

Evet.diye düşündü Won Jo.Kuzeni çok fazla haklıydı.Yani Hwang Woonun onu korumasının mantıklı tek  açıklaması olabilirdi.O da az önce kuzeninin açıkladığı şeydi.Bu açıklama sayesinde Won Jonun içindeki o tuhaf boşluk dolmaya başlamıştı.Ama yolunda gitmeyen bişeyler vardı.Kendine itiraf edemese de Hwang Woonun onu önemsediği için koruduğu fikri hoşuna gitmişti.Şimdi doğruları duymak pek cazip gelmemişti.

“Her neyse..” diyip aklındaki düşünceleri kovmaya çalıştı.

Sonuçta akşama kadar burada böyle durup bunları mı düşünecekti?Üstelik müdürle ilk günden papaz olmuştu...Bunları bir kenara bırakıp işine koyuldu

…………………...

Bugün daha fazla göze batmamak için kalan bi saatte çok çalışıp,herkesten fazla yorulmuştu.Saat ilerlemişti ama kafe hala boşalmamıştı.Kızlar gitgide yoruluyorlardı.

Saat biraz  daha ilerlediğinde masadaki insan sayısıda azalmaya başlamıştı.Eun Hee siparişleri götürürken,Won Jo da gelen müşteriyle ilgileniyordu.Yaşlı bir bayandı.Baya da konuşkandı.Sürekli torunundan bahsediyordu.Torununun buranın kurabiyelerini çok sevdiğini söylüyordu.Kadına istediği kurabiyeleri uzatıp,zor bir gülümsemeyle