Love Above It All

Chapter 17

"Connor, labas ka," sabi ko nang sagutin niya minsan ang tawag ko.

Nagpaalam kasi na hindi siya sasabay ng lunch sa amin ni Astrid dahil may kailangan raw silang tapusin. So I woke up earlier and cooked pack lunch for him. I made chicken afritada and put enough rice for him.

"Huh? Nandito ako sa building." his voice was confused. But I was happy when he still went out of his room. Nakatapat ang telepono sa tainga at kunot ang noo. I waved my hand for him to see me, and when his hair turned to my direction, his eyes lit up. Kumaway pabalik.

"Susmaryosep, nag-elevator ka ba?" napalitan ng pag-aalala ang ekspresyon niya nang makalapit sa akin. Ibinaba namin pareho ang telepono. I nodded. "Weren't you scared?" nananantyang tanong niya.

I raised my brow.

"What do you take me for? A coward?" puno ng confidence na sabi ko sa kanya. He gave me a teasing smile.

"Good job, Mahal!" marahang sabi niya, hindi ko alam kong nang-aasar ba o naglalambing.

"Oh, bakit ka pala nandito? Lunch na ah?" tanong niya. Doon ko na itinaas ang hawak kong paper bag na naglalaman ng food container at utensils. He looked shocked. Sinilip niya ang loob ay lumiwanag ang mukha niya.

"Lagi ba dapat akong hindi sasabay para magluluto ka para sa akin?" tawa niya.

Inirapan ko siya at akmang aalis na nang hilain niya ang kamay ko at niyakap ako mula sa gilid. Halos mapalupasay ako sa sahig nang maramdaman ko ang hininga niya sa pisngi ko. His nose touched my temple and his chest was pressed to my shoulder.

"Thank you, Solanna. Sana mapadalas," he whispered his joke so I pushed him when I felt my spine shivered. Susmaryosep ka talaga Solanna!

Ibinigay ko sa kany ang paper bag at tinapik ang balikat niya. I smiled sarcastically.

"That's chicken afritada for you, I'll get going. Naghihintay sa akin si Astrid. Ubusin mo 'yan!" banta ko habang naglalakad palayo.

"Yes ma'am!" maloko siyang sumaludo at binigyan pa ako ng flying kiss na inilagan ko. Tumakbo na ako papasok sa elevator at hinawakan ang dibdib ko para pakiramdaman ang sarili. Holy shit ka Solanna!

Minsan nilulutuan ko siya tuwing nagpapa-alam na hindi makakasabay. At least I know he likes my food, also, I want him to eat! Napapansin ko kasi na kung hindi siya bibigyan o sasabihan ay hindi na siya kakain. Inuuna pa niya ang mga ginagawang trabaho kaysa sa pagkain.

"Nabigay mo na, girlfriend?" Astrid teased when I saw her waiting for me sa isang bench. And oh, look who's here.

"Yow, Sola," Kaleel greeted me. Nginitian ko siya at nagtatanong ang mga mata na tumingin kay Astrid but she just smiled, too. Nagliligawan ba ang dalawang ito? Pumuporma ba si Pareng Kaleel? Wow! He's got the balls now.

"Musta, Architech?" Bati ko pabalik na parang walang malisyang naiisip sa utak ko.

"Sabay siya sa atin, Solanna. Magkaibigan naman kayo di'ba?" Astrid asked. I shrugged and just said yes. Kaleel wriggled his eyebrows on me, like he won some raffle.

Valentine's day ay bumungad sa akin ang isang bouquet ng nicely arranged flowers. Pinagsamang baby's breath at lavender na nakabalot sa kulay brown na papel. Hawak ito ng isang lalaki na nakatayo sa harap ng pinto ko at nakatakip pa 'yon sa mukha niya.

Unti-unti niya 'yong binaba at nakita ko ang maaliwalas na mukha ni Connor.

"Happy Valentine's day!" bati niya at ibinigay sa aking ang bulaklak.