Love Above It All

Chapter 23

Nawindang si Connor sa sinabi ko at hindi kaagad nakapag-react. Samantalang natauhan ako nang natahimik siya dahil sa naibulalas ko. Gusto kong lagyan ng stapler ang bibig ko.

Fucking shit. I just confessed my feelings for him. Estupida Solanna! I inhaled harshly before I gathered all my strength to finally walk out of this scene. Magjejeep ako! O tricycle!

Pero bago pa man ako makapaglakad ay hinigit na niya ang braso ko. Nanghina ang mga tuhod ko kaya kumapit ako sa braso niya at mabilis ding umayos ng tayo at lumayo.

"What did you say?"

"Break na tayo- I mean, wala namang tayo. Let's end this shit, ayaw ko na-" Akmang tatakbo na naman ako nang ipulupot niya ang isang braso sa tiyan ko kaya napatili ako.

"Connor!"

"Solanna!" he retaliated as he tries to make me stay put. Pinaharap niya ako sa kanya at hinawakan sa magkabilang balikat. Yumuko ako, ayaw kong titigan siya.

"I heard you, alright..." he drawled. Tumikhim pa siya. "Fuck it.. Why am I like this?"

Sino bang kausap niya? Sarili ba niya?

"Minumura mo ba ako?" Masama ko siyang tinignan. Umiling siya at mabagal na pinaglandas ang dila sa ibabang labi niya. I saw him swallowed hard. We were so close. I could feel his heart beating.

Lumuwag ang hawak niya sa akin kaya nakawala ako. When I turned my back against him, I saw a familiar car who's been following me for months. For once, I'm thankful.

Kumaripas ako ng takbo patungo roon at hindi nilingon si Connor dahil sa hiya. Hinampas ko ang bintana kaya agad na bumukas ang pinto at nakasimangot na mukha ni Sean ang bumungad sa akin. He craned his neck to check on Connor but I was panicking.

"Go, go, go! Drive! Tangina, nakakahiya!" I said hysterically.

Hindi ko nagugustuhan ang pagmumura ko pero hindi ko na talaga mapigilan. Sean obliged. When the car moved, doon lang ako lumingon kay Connor. He was rooted in his place, nakatingin sa kawalan.

Itinago ko ang mukha ko sa palad, nahihiya sa sagutan namin kanina.

Ano ka ba niya, Solanna?

"What happened? Why are you beet red? Did he violate you?" may talim sa bawat pagbitaw ng salita ni Sean. Umiling ako. He would never violate me.

"I just... I was..." Sumandal ako upuan. Pinaalala ni Sean ang seat belt na nakalimutan ko. Ngumuso ako, I looked at my reflection sa rear view mirror. I still look red.

Bakit ganoon ang reaksyon niya? Ano 'yon? The more I think, the more I become hysterical. I can't even form a sentence. Kunot na ang noo ni Sean, hindi ako nage-gets.

"Nahihiya ako... Ang tanga ko.." bulong ko. Agad akong natakot.

Ano nang mangyayari ngayon?

Pero mas nahiya ako nang bumaling ako kay Sean na seryosong nagmamaneho. I felt my cheeks burning as I remember my harsh words.. way back. Ilang buwan na ang nakaraan noong huling interaksyon namin? I can't remember him trying to go interact with me, but he's always near.

Tapos ngayon... I shamelessly entered his car like I didn't tell him bad words. Yet he's still... kind to me. Won't he shout at me? Or bash my head or something?

"People do stupid things sometimes. Hindi ka nag-iisa..."

I changed my mind. Bumusangot ako.

Walang nagsalita sa aming dalawa hanggang sa marating namin ang condo ko. This stalker... Tahimik akong lumabas ng kotse niya at kinatok ang bintana. Bumaba naman ito kaya sumilip ako.