Kendimi Aynalarda Ararken

11

Buğra dayanamayıp Evrim’ e hesap sormak için peşinden koştu. Düştükten sonra kafeye girdiğini gördü. Kafeye daldı ve tüm insanların duyabileceği şekilde:

BUĞRA: Bunu bana nasıl yaparsın, beni böyle kandırmaya nasıl cesaret edersin sen? Sırf benimle birlikte olabilmek için gururumu incitecek yalanlar söylemene gerek yoktu.

EVRİM: Ne saçmalıyorsun sen? Beni yatağa attığın yetmedi mi? Hem ben ne yapmışım senin gururnu kıracak ?

BUĞRA: Ne mi yaptın? Dinle de kendi yalanını kendin bul. Sabah kalktım yanımda yoktun , işinin çıktığını bu yüzden erken gittiğini düşündüm. Kendimi banyoya attım çok mutluydum anlıyor musun çok. Daha sonra tıraş olmak için aynanın buhusunu silerken aklıma birden dün gece söylediğin şeyler geldi. Hani şu annenle ilgili olanlar. Onu çok özlediğini, o anki halini görürse sana neler söyleyeceğini ve aramasından korktuğunu söylemiştin. Aklıma neden böyle şeylerin geldiğini düşünürken beyinim birden tüm vücudumu kitledi sana karşı kızgınlık duymam gerektiğini düşünüyordum fakat nedenini bilmiyordum. O esnada sen geldin seninle konuşurken bile kendim gibi hissetmiyordum. Odama girdin duvarlarıma baktın ve çıktın. O sırada seni kapıdan izlerken bir yandan duvarlara bakıyordum ve herşey aklıma geldi. Hastahane de tanıştığım kız onun adı da Evrim idi. Üç kez intihar etmişti, annesini de yakın bir süre önce kaybetmişti. Burada ki yalanını bulabilirsin artık ve bana bir açıklama yapmak zorundasın unutma.

EVRİM: Evet anlattıkların doğru sadece ben inithar falan ettiğimi hatırlamıyorum.

BUĞRA: Aramızda ki geçen konuşmaların hepsini hatırlıyorum sadece o melek kızın yüzünü hatırlamıyorum bana oyun oynamayı kes lütfen. Eğer gerçekten oysan bana bunu kanıtla.

EVRİM: Kendi kafanda kurduğun saçma oyunlara beni bulaştırsan bile annemi bulaştırma al bak arıyorum şimdi.

Evrim hızla telefonuyla annesini aradı ve telefona babası çıktı.

EVRİM: Baba annem orada mı telefona verir misin lütfen bir şey sormam lazım.

BABASI: Şey.. Kızım annen çarşıya çıktı telefonu evde unutmuş.

EVRİM: Bu kadında ne kadar unutkan oldu bu aralar ne zaman arasam hep dışarıda.

Buğra bu sırada Evrim ‘ in gözlerinin içine bakıyordu ve sanki bir aynaymış gibi kendini görüyordu. Ayaklarından bir hüzün girdi , yavaşça beynine doğru çıktı  ve Evrim’ in konuşmasını bitirmesini bekledi.

EVRİM: Bak duydun mu kadın dışarıda gezip duruyor sen öldü mü diyorsun?

BUĞRA: Evrim annenle ne zamandan beri konuşmuyorsun?

EVRİM: Baya uzun süredir de sanane bundan.

Derken aklına gelmişti Evrim’in annesiyle yaklaşık bir yıldır konuşmadığını.