Te Molla✵Yoonmin

Küçüğümü kaybettim

Jimin kendini dolu gözleri ile bahçelerinden dışarı attığında bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu kasırgalar kopuyor şimşekler çakıyordu hava kapkaranlık yeryüzünde ise kasvetli bir aydınlık hakimdi

Ancak genç bunları umursamıyor gibiydi ki ağaçlarla dolu yolda çoğu kişinin bir kaç maaşı ile anca alabileceği ipek pantolonunun parçalarının çamur olmasını, gömleğinin arabaların sıçrattığı pis su ile ıslanmasını dahi takmıyor sadece küçüğünü bulmak için seke seke koşuyordu.

Ne şemsiyesi ne de yağmurluğu vardı şimdiden sırılsıklam olmuştu ve önünü zor görüyordu.

Ancak küçüğü şuan soğuktan titreyen minicik bedeni bile sokak köşesinde ağlıyor olabilirdi. Veyahut hastalanmış minicik burnu kıpkırmızı iken titreyerek yine ağlıyor olabilirdi.

Küçüğü çok acılar çekmiş olmalıydı gözleri artık dayanamıyordu kendine anlattıkları belki de yaşadıklarında hiçbir şeydi daha büyük şeyler yaşamış daha büyük acılar çekmiş olmalı ki hemencecik incilerini döküyordu.

Düşünceleri büyük olanı ağlatmaya yetti,koşmaya ve dolu gözlerindeki yaşlarını kafasını iki yana sallayarak göndermeye devam etti "Küçüğüm!" "Yoongi'm" "Peri'm" "Neredesin"

Hıçkırdı ağlarken büyük olan "Ses ver bana perim bulayım seni" "özür dilerim perim özür dilerim kiraz çiçeğim" büyük olan bu sözleri ağaçlı yola çığlık çığlığa bahşetti

Büyük olan hızla koşmaya devam ederken duvarın önünde oturan yaşlı adam dikkatini çekti,yavaşladı ve durdu, bu büyük olan için zor olmuş ve kemikleri acımıştı ancak o adam ile konuşması gerektiğini hissetti.

Küçüğünün yerini biliyordur ve ona yardım eder umudu ile yaklaştı adama
"Bayım" hıçkırdı Jimin "küçüğümü kaybettim" "gördünüz mü onu?"