Te Molla✵Yoonmin

Onu benden alma

"Lütfen" dedi "lütfen tanrım onu benden alma"

Şifacının küçüğünün yaralarını sarıp kolundaki seruma bir kaç bir ilaç daha eklemesinin üzerimden 2 saat geçmişti.

Serum halen daha yarısına kadar doluyken Jimin bir iç çekiş daha bıraktı odaya,küçüğünün ellerini elleri arasına alıp soğuk parmaklarına sıcak dolgun et parçalarını bastırdı,tüm parmaklarını tekee teker öperken avuçlarını da ihmal etmedi.

Mırıldandı kısık sesi ile büyük olan "özür dilerim Peri'm,özür dilerim."

Gözlerinden yaşlar akarken şifacının odaya giemesi bir olmuştu."Seruma verebileceğim en iyi ilaçları kattım, elimden geleni yaptım, serum bittiğinde uyanmış olursa ne ala,eğer uyanamazsa;hiç uyanamaz."

Büyük olanın gözlerinden yaşlar akarken Tanrı'sına küçüğünü ondan almaması için yalvarırken,küçüğüne dayanması için yalvarıyor,yaralarını öpüyor,avuç içlerini okşuyor,anlındaki ıslak bezi düzenli olarak değişirken anlına öpücüklerini bırakmayı ihmal etmiyordu.

Büyük olan henüz kendi dahi bilmezken küçüğüne aşık olmuştu.
Kendi dahi bilmezken onu herşeyden çok sevmişti,öyle pismandi ki eğer zamanı geri alabilseydi annesinin vefatından öncesine değil yoongiye bağırdı günün öncesine gitmek isterdi.

Bu jimin icin öyle ağır bir şeydi ki Jimin'in çocukluğu çok zor ve çok ağır imtihanlar ile geçmişti.

Annesi onu hiç sevmemişti, Jimin hep annesinden sevgi görmek için uğraştı, onun sevdiği şeyler yaptı, ne isterse yerine getirdi. Ancak annesi ona en ufak bir sevgi dahi hissetmedi.

Jimin düştü yaralarını sarıp sarılırken saçlarını öpmek varken umursamadı, yoluna gitti.

Jimin ilk aşk acısını çektiğinde ona geçicekler fısıldayıp destek olmak varken onu geçiştirdi,yanından ağlarken gönderdi

Jimin ise  bunu yaşayan kendi iken aksi gibi annesini öyle severdi ki herşeyden herkesten çok annesini severdi.

Annesi odalarına girmesin diye kapıyı kitlerken Jiimin tel toka ile açar annesinin koynuna sığınırdı sabah işe azar yiyerek kovulurdu, ancak Jimin kimseye annesi için laf söyletmez, hep korurdu. Ama annesi Jimin'den öyle bıkmıştı ki onu çok seven biricik oğlundan nefret ederken onun gözü önünde intihar ederek ondan kurtuldu.

Jimin yillarca annesine tek kelime ettirmedi ancak şimdi annesinden dahi değerli biri girmişti hayatına, en büyük korkusunu,en büyük duygularını, ilk pişmanlığını

Jimin hiç pişman olmazdı,yaptığı hiçbir şeyden pişmanlik duymamışken şimdi pişmanlık ve vicdan azabı tüm bedenini ele geçirmişti.

içindeki tek korku ise 'Biricik Peri'mi Tanrı'nın benden alması' oldu