Dusk till dawn

Haneul's diary page eleven

🍀

"Eğer kalbinin nerede olduğunu bilmek istiyorsan, düşüncelere daldığında nereye gittiğine bak."

Düşüncelerimde ki öncelik hep sensin, Chan.

O günden sonra beni hiç düşündün mü? Çok soru sormuş olabilirim, ayrıca bu ve bunun gibi soruların fazlasını sormak istiyorum. Tabii hepsini sormak için ne kadar zamanım var bilmiyorum. Doktorlar en az 1 hafta kaldı diyorlar, ama bugün bu günlüğü yazmayı bitirdiğim zaman bile bir anda ölebilirim. 

Yaşamak istiyorum Chan. Ölmek istemiyorum. Aslında sana tam da bu yüzden kızgınım. Tedavi olarak iyileşecektim, ama senden destek beklerken sen kaçtın Chan. Bu beni yıktı ve hiç bir şey yapmak gelmedi içimden. Kendimi yerin dibine girmiş gibi hissettim. Kimseyi görmek istemedim ve kimsenin beni görmesini de istemedim. Okula ara verdim, sınıfta kaldım. Hocalarım benimle teker teker konuşmaya geldi. Bana olan bakışları her ne kadar içten de gözükse, onların bana acıyarak baktıklarını gördüm. 

Benim bu sürecim de, yanımda olan tek kişi annemdi. Ona bu konuda teşekkür etmem gerekse de yapamıyorum. Çünkü teşekkürüm olarak ona hediye vermem gerekirken, cenaze veriyorum...