Dusk till dawn

Haneul's diary page twelve

🍀

Zaman... 

Bekleyince, yavaşlar.

Gecikince, hızlanır.

Üzülünce, can yakar.

Mutlu olunca, kısalır.

Acı çekince, bitmek bilmez.

Sıkılınca, uzar.

Zaman duygularınla ölçülür.

Ben şuan acı çekiyorum ve zaman bitmek bilmiyor. Aynı zamanda hem seni, hem de ölümü bekliyorum ve zaman çok yavaş. Sen neyi bekliyorsun Chan? belki beni? belki de aklındaki başka birini. Zaman senden neler götürdü merak ediyorum. Biliyorum bazen saçmalıyorum, ama sadece hayal ediyorum. Senin hala beni unutamadığını, hala beni sevdiğini, hala beni beklediğini... sadece hayal ediyorum. 

Belki de gerçektir Chan. Ben böyle hayal ediyorum, ama hala beni seviyor olabilirsin. Ya da ben hala böyle düşünerek kendime acı çektiriyorum.

Beni unuttun mu? Sormak istediğim bir soruda bu. Lütfen bana bunun cevabını da ver Chan. 

Sorduğum sorular için geçerli bir açıklaman varsa, sana olan kırgınlığım, kızgınlığım azalacak. Bedenim o soğuk toprağın içinde huzurla yatacak...

Annem bana her zaman 'bir nedeni vardır, bekle.' der. Her gün bekledim ve bekliyorum. Ama beklediğim o yarına daha ne kadar var?