Dusk till dawn

Haneul's dairy page seven

🍀

Nasılsın Chan? çok ağlıyor musun? umarım çok ağlayıp, çok acı çekiyorsundur.

Her neyse, benim sadece 2 haftam var bu günlüğü bitirmek için...

Bu yüzden sana sormak istediklerimi, anlatmak istediklerimi anlatıp bu günlüğü bitireceğim. Sonrasında bir daha seni düşünmek zorunda değilim.

Annem bugün seni görmüş Chan. Minho ile beraber bir kafe de oturuyormuşsunuz. Yanınızda olmak isterdim.

O kadar merak ediyorum ki, belki de beni konuştunuz. Bunun cevabını asla öğrenemeyecek olmam gerçeği daha çok acıtıyor.

Minho'yu da, diğerlerini de görmek istiyorum, ama onlar bile benimle konuşmuyorlar. Onlara ne söyledin Chan? Bunu gerçekten bilmek istiyorum.

Aslında sana nazaran daha düşünceli, anlayışlı insanlar. Her şeyi yapmış olabilirsin. Belki de sen hiçbir şey söylemedin, onlar benimle görüşmek istemedi ya da sen her şeyi anlatıp onlara benim aptal, hastalıklı biri olduğumu anlattın. Onlar da benimle görüşmek istemediler. Fazla abartıyorum sanırım. Neyse ne, artık bunları düşünmek istemiyorum.

Son günlerimde odamdan çıkıp onunla vakit geçirmem için yalvarıyor annem, ama yapamam onun önünde bir kere daha atak geçirirsem benden önce annem ölecek. Ona bunu yapmak istemiyorum, ben acı çekerken beni görmesini istemiyorum Chan. O ise beni bir türlü yalnız bırakmıyor. Ağlayamıyorum bile bu yüzden geceleri yazmaya çalışıyorum.

Şuan ağlıyor musun Chan? Ben ağlıyorum. Göz yaşlarım bir bir düşerek ıslatıyor sayfayı.

Sende ağlayarak benim ıslattığım sayfaları ıslatıyor musun Chan?