Dusk till dawn

Haneul's diary page nine

🍀

Chan, seninle geçirdiğimiz son günleri düşünüyorum da aramızda hiç bir sorun yoktu. Gerçekten hastalığım yüzünden mi kaçıp gittin?

Sen böyle biri değildin Chan. Sana çok güveniyordum. Annem, bile sana benden çok güveniyordu. Seni oğlu gibi seviyordu, ama senin gerçek yüzünü görene kadar...

Seni bir yerde görsem soracağım ilk soru bu olurdu. Gerçi seni gördüğüm yerde kafanı koparırdım. Tabii annem benden önce üstüne atlamazsa. Bunu gülümse diye yazdım. Eğer şuan ağlıyorsan hemen gülümse. Seni hep ağlatmak istemiyorum. Nasıl olsa güzel bir geçmişimiz vardı.

Aslında bugün, yazacağım pek bir şey yok. Sadece her gün yazmaya fazla alışmışım. Kendimi, yazarken seninle konuşuyormuşum gibi hissediyorum. Bana iyi geliyor...

Ben seni hala bu kadar severken, sen hangi kızların dizlerinde yattın Chan? Belki de hastalığımın ilerleme sebebi budur, seni aklımdan çıkaramamak.

Belki bana yaptığın şeye rağmen hala seni sevmem, hastalığımın bu noktaya kadar gelmesinin sebebidir. Beni o gün bırakmayacaktın Chan. Senin yüzünden ölüyorum. 

Sen benim içimdeki, benim bile ulaşamayacağım yerlere dokundun. Seni unutmak bu yüzden kolay değil sanırım.