Promise me

Hoofdstuk 1.

P.O.V. Alexis
Jaa, het is zover! Over een uurtje is Veerle hier en gaan we samen een heel weekend naar het bekende muziek Festival waar we al maanden naar uitkijken. Eindelijk, dit is ons eerste weekendje samen op vakantie zonder ouders, zonder regels en zonder gezeur! Pff dat laatste vooral ja. Het is al weken een drama thuis...

*TRIIIIINGGG.*

Huh is Veerle er nu al? Snel loop ik m'n kamer uit op weg naar de deur, alleen Rafaël is me al voor en heeft de deur al open gedaan. "Heeeyy" roept Veerle me vrolijk toe. En ze stapt naar binnen met al haar koffer en reistas. We moesten nog best veel meenemen, een tent, slaapzakken en van die kampeermatrasjes, genoeg truien en kleding want het kan nog best modderig zijn heb ik gelezen. Dat wordt nog wat. Ze zet haar tassen in de gang en samen gaan we naar m'n kamer. Echt zo chill dat m'n broer ons wil brengen! Hij heeft nu net 2 maanden zijn rijbewijs en is al meerdere keren m'n chauffeur geweest.

Ik glimlach even als ik terugdenk aan die keer dat hij me naar school bracht toen het zo hard regende, velen keken me raar aan en dachten dat hij m'n vriendje was. Ik wil niet opscheppen of zo, maar ik moet toegeven, m'n broer is best knap. Hij stapte nog snel uit en gaf me m'n gymtas aan omdat ik die bijna vergat. Hij had me nog snel een knuffel gegeven en was daarna weer weggereden. Gelukkig weten m'n vrienden wel beter.

Veerle haar ogen worden groot wanneer ze naar mijn koffer kijkt. "Ga je dat allemaal meenemen?!" komt er vol verbazing uit haar mond. Ik lach, ik weet ook heus wel dat ik de helft niet ga gebruiken, maar toch heb ik het in m'n koffer gedaan. Je weet maar nooit...

'Jaa hahah, je kent me toch. Ik neem altijd teveel mee.' "Dat is waar ja, ik heb alleen het hoognodige hoor hahah." en ze gaat op m'n bed zitten. 'Je bent wel lekker vroeg, je zou hier pas over een halfuur zijn!' "Ja nou ja, ik had m'n tas al snel ingepakt en ik dacht, misschien kan ik je nog helpen. Volgens mij heb ik dat goed gedacht want die koffer daar ga jij nooit dicht krijgen!" lachend wijst ze naar m'n koffer die nog open op de grond staat met een hele stapel kleren erin en nog wat andere dingen. Ze hurkt ernaast en ik doe hetzelfde. Grinnikend haalt ze er 2 boeken uit. "Denk je nou echt dat je tijd gaat hebben om daar wat te gaan zitten lezen? We gaan de tijd van ons leven hebben en jij neemt een boek mee? Alex meen je dit whahah." Ze gooit de 2 boeken op m'n bed. "Die blijven dus hier." en voordat ik kan protesteren is ze al bezig m'n koffer te doorzoeken op nog meer onzin wat eigenlijk wel thuis kan blijven. Ja ik weet zelf eigenlijk ook niet meer wat ik er net in heb gedaan, m'n hoofd zat een beetje ergens anders...

Dromerig staar ik voor me uit. "Alex? Halloooo Alexis?!" ik schrik wakker uit m'n korte dagdroom en recht voor me zie ik het gezicht van een drukke en giechelende Veerle. "Waar zit jij met je gedachten?" en ze kijkt me grijnzend aan. Domme vraag natuurlijk, hier hoef ik niet eens antwoord op te geven. Ik kijk haar aan en glimlach kort, 'oh nergens hoor'. Als ik naar m'n koffer kijk zie ik dat minstens de helft eruit is gehaald. 'Is dat echt wel genoeg? Wat nou als we het koud krijgen?' "Dan zoeken we gewoon 2 leuke jongens op en vragen we ze of ze ons even willen knuffelen. Dan krijg je het vanzelf wel warm." Allebei staan we lachend op van de grond, Veerle met haar ideeën ook. Die kan al maanden nergens anders aan denken dan aan die ene jongen... 'Hahah, ja komt vast goed joh. Nu krijg ik m'n koffer denk ik ook wel dicht. Thanks!' Nog nadenkend of ik nou echt niet die ene trui moet meenemen doe ik m'n koffer dicht. 'Zo nu hebben we alles, Raaf heeft de tent en slaapzakken enzo al in z'n auto gelegd. Hij wilt ons ook wel helpen met het opzetten van de tent.' "Je hebt echt geluk met zo broer als Rafaël, hij helpt je best vaak! Hij is sowieso liever dan die van mij." Je kunt merken aan Veerle dat ze zenuwachtig is, want ze spreekt de woorden best snel achter elkaar uit. 'Jouw broer is anders ook niet de slechtste broer die je kunt hebben hoor, pas hielp hij je nog met wiskunde. Nou daar hoef je bij die van mij niet voor aan te kloppen hoor.' "Hmm, tja daar heb je ook wel weer gelijk."

Ons gekletst wordt onderbroken doordat m'n broer de kamer instapt. 'Uhm girls, er is denk ik een klein probleempje....'