Where The Wild Things Are

Kabanata 25

Kabanata 25

Scarlet Origami

ALI

Ipinasundo na ako ni Sai kay Kuya Lear. Nakita kong dali-daling lumabas si Kuya Lear mula sa kotse niya at tumakbo papunta sa akin. 

Kumawala ako sa pagkakakulong sa braso ni First at mabilis na yumakap sa kapatid ko. I continued to cry hard and kept on burying my face on his chest. Somehow, I felt embarassed dahil sa mga nangyari. 

Alam kong may ibang mga estudyanteng nakatingin sa amin pero dahil malapit na rin naman nang kumagat ang dilim, kakaunti na lanh silang mga dumadaan papalabas mula sa main gate ng school. Pero I don't care. hindi sila ang natakot. 

"Fuck! Ahma will surely kill us for this." bulong ni Kuya Lear habang hinahagod pa ang likod ko, "Care to explain what happened, girls? Aguirre?" seryosong tanong ni Kuya Lear sa mga kasama ko at kay First. 

"Sorry po, Kuya! Wala po kaming nagawa. Bigla na lang po kasing sumulpot 'yung matandang lalaki sa tabi ni Ali kaya natakot rin po kami." paliwanang ni Arianne. "Sorry po talaga. Hindi na po mauulit, Kuya Lear." dagdag niya. 

I can't blame them. And I won't. Ginusto ko rin naman sumama na sumakay sa jeep at hindi rin naman namin inakala na ganoon nga ang mangayayari. 

"S-sorry, Kuya..." I said between my sobs. 

"It's okay now, babe. This is why we don't want you to do something strange. I hope you learned your lesson now." malambing na sagot ni Kuya Lear. "By the way, salamat, p're." turan niya kay First at Sai at nakita kong tumungo naman sila rito. 

I can still see First's gaze fixed on me. Hindi nagbabago ang nag-aalala niyang ekspresyon magmula nang makita niya akong umiiyak kanina.

Ilang sandali pa ay nag-aya nang umuwi si Kuya Lear, "Arianne, Pau and you, too, Eunice, get in. Ako na ang maghahatid sa inyo." paanyaya nito. "Sige, p're. Ingat kayo. Salamat ulit. Pasensya na rin." 

Hindi ma sumagot pa si First at tumungo na lang habang si Sai ay kumaway na lang din at saka tumalikod at sumakay sa kotse nila. 

Naihatid na namin silang tatlo sa kani-kanilang subdivision at kami na lang ulit ni Kuya Lear ang nandito sa kotse. Nakaupo ako ngayon sa passenger's seat at nakatungin sa harapan. Gayundin ang kapatid ko ma kanina pang tahimik. 

"Sorry." basag ko sa katahimikan. 

"What for." 

"I'm such an idiot, stubborn and hindi ako nakikinig sa inyo." 

"That's okay. I told you. Atleast you learned your lesson. You got me worried, kid." 

"You won't tell Mama and Papa, right?" 

"No, I won't..." sagot niya kaya medyo nakahinga ako ng maluwag, "Pero alam na nila. Nakita nila sa social media. Pati halatang namumugto 'yang mga mata mo." dahdag niya dahilan para magulat ako. 

Nakita na nila sa social media?! Oh, my God! Total embarassment! Oh, no! 

Nakarating na kami sa mansyon at agaran na sinalubong kami ng pamilya ko. Since alam na nila Mama at Papa wala na akong magagawa. Ahma filed a case against that old man. 

Napagalaman namin na dating konsehal ng bayan ang matandang iyon, kasama rin siya sa isang fraternity at brotherhood pero kalaunan ay pinatalsik sa pwesto dahil sa mga issue na nangmomolestya siya kasabay ang pagiging alcoholic.