Where The Wild Things Are

Kabanata 21

Kabanata 21

Puzzles

ALI

I woke up feeling dizzy and dazed. My head tingling in pain and mind wandering with confusion.

And then, I realized...

I realized what happened earlier.

Waa it all just a dream?! No. No, it wasn't.

I'm sure it's not.

I looked at the surroundings. Ate Lourdes is now asleep. May mga nurse na nadaan sa labas at loob ng kwarto ko. Pero mukhang wala pa rin sila Mama at Papa.

Anong oras na ba?

I looked at my wrist only to find some bruises and scratches. I knew it! Hindi nga siya panaginip. But what happened?

Sinubukan kong alalahanin ang lahat ng nangyari kanina at naalala kong matapos ang nakakadiring pangyayari noong una ay  natandaan kong dumating sila. Si Gabbey at si First.

Pero nandoon ulit 'yun. 'Yung putok ng baril.

And this time, I'm sure na si Gabbey ang nagpaputok niyon.

"You'll let go of that kid or I'll let you join the corpses in here?" si Gabbey sabay labas ng handgun at itinutok ito sa lalaking naka-civilian na nakahawak sa akin.

"Bakit? Sino ka ba?" matapang na tanong ng lalaking nakacivilian

"You don't even wanna know."

"Anong you don't even wanna know ka d'yan?! Boy, kung ako sa inyo, hindi na kayo makikialam dito. Tawag lang ng laman. Kailangan ko lang ng magpapalaman."

"P're, bitawan mo na 'yang lalaking 'yan." pakiusap ng lalaking nurse sa lalaking may hawak sa akin, "Malaking problema ang ginagawa mo!" dagdag nito.

"Anong problema?!" matinis na sigaw ng lalaking nakacivilian sa nurse sabay tawa ng nakakaloko, lalong humigpit ang hawak niya sa mga pulso at braso ko, "Nandito na 'to, papalampasin ko pa ba 'to?!" ani nito sabay lapit ng ilong sa may ulonan ko at inamoy ng malakas ang mga ito.

Lalong lumakas ang pag-iyak ko nang maramdaman ko nang lalong idiniin ng lalakibang kanyang katawan sa aking likuran at lalong hinigpitan ang pagkakakulongvsa akin gamit ang mga braso niya.

I was pleading for help, screaming and crying at the top of my lungs, mas lalo akong nagwala nang ibinaba ng lalaki ang kanyang mga ilong papunta sa likod ng aking tainga at saka dinilaan ang batok ko.

I saw First gritted his teeth and clenched his fists. Mukhang susugod na sana siya papunta sa amin nang biglang naglabas ng kutsilyo ang lalaking may hawak sa akin.

"Subukan mong lumapit! Kung hindi, ang taong ito ang gagawin kong katulad ng mga nakahiga rito!" banta nito.

"Subukan mo! Lay that cheap knife on that kid and you'll see yourself lying in the cold floor with a gun hole on that stupid forehead in no time!" sigaw ni First.

The man beside me maniacilly laughed and immediately put the knifr tip on my neck. "Ganito ba?" tanong nito sabay tawang muli.

Sa sobrang bilis ng mga pangyayari, bigla akong nakarinig ng putok na baril.

I didn't get to see who it was who fired the gun dahil parang bumagal ang lahat. I was really in schocked and couldn't absorb anything nang biglang lumabo ang paningin ko at tuluyan nang mawalan ng malay.