Theodore's Point of View
"Nakatakas siya." napantig ang tainga sa sinabi ni Mr.David.
'Nakatakas? Well, sisiguraduhin ko na hihilingin mo na lang sana hindi ka na tumakas.'
Agad ako tumayo at umalis sa ospital. Hahanapin kita. Papatayin kita!
I drove my car back to the abandon warehouse. I was near to my destination, when someone blocked the road.
'Gotcha!'
Iika-ika ito kung maglakad dahil sa iniindang tama nito na bala na siguro ay galing kay Mr.David.
"Go down or i'll shoot your head?!" narinig kong sigaw niya mula sa labas.
Kinuha ko ang baril ko sa compartment ng sasakyan bago lumabas.
I saw on her eyes the shocked when she saw me.
"B-baby? Help me! I got shot. Help--"
"I'll help you. Don't worry." ani ko.
"Really? Thank you, after this we will leave here. Okay? We will live a happ--"
"I'll help you, i can't bear seeing you like this. Suffering. So, i will help you end your sufferings... by ending your life." i immediately shot her.
I shot her with no mercy. That's what she've for trying to kill my Burger.
I walked towards her body, she was laying on the road like she was sleeping peacefully.
"As i promised, i will kill you by my own hands."
------------------
"Dead on arrival na siya nang dalhin rito." iyon lamang ang narinig kong impormasyon sa mga pulis na sinasabi kay Mr.David.
"I killed her. Am I the one who killed her?"
"No, Sir. May nakitang tama sa ulo niya pero hindi pa namin alam ku--"
"Ako." hindi ko na napigilang magsalita.
"Ano yun?" the cop asked me.
"I am the one who shot her."
I'm not going to hide this. In fact I'm proud. I'm proud that i got finally killed her. That's what i promised to myself. To kill her by myself.
-------------
"I'm sorry for what I've done, Mr. David. But to be honest i didn't regret killing her, she deserves it." i said to Mr. David
Ngumiti siya sakin.
"Don't worry iho. I won't blame you. Actually, i want to thank you. Dahil sayo ay natigil na ang lahat ng masamang balak ng anak ko. One more thing, it's my fault. I believe myself that i killed my own daughter not you so no need to blame you."
"Why are you blaming yourself?" nagtatakang tanong ko.
"Kung natutukan ko lang kasi ang anak ko ay hindi siya magiging ganoon. Hindi siya magiging demonyo. Dahil sa akin ay napunta siya sa lagay na iyon kaya para sa akin ako ang dahilan kung bakit siya nawala."
"Iyon ang nangyari." inamin ko lahat sa asawa ko ang mga nangyari dahil ayokong maglihim sa kanya. "I'm sorry. Sana mapatawad mo ako. Wag mo akong pandiri--"
"Shh.. No, hindi mangyayari iyon. Para sa akin ay tama lang ang ginawa mo dahil kung hindi malamang ay ginagambala niya pa rin tayo hanggang ngayon. As Mr. David's said, don't blame yourself. It's not your fault. Ipagpalagay na lang natin na sana ay nasa mabuti na siyang lugar."
"Thank you for understanding me burger. I love you."
"I love you too."
----------------GimmieFries-----------------
A/N: Ang saya ko dahil nakatapos ako ng isang story. Thank you sa pagsuporta sa akin.
I have a new story entitled, The Breakers. Wala na akong book 2 nito, pero malay niyo, makita niyo ang anak nila sa story na iyon.
Thank you ulit!
BINABASA MO ANG
Mr. SSG President (COMPLETED)
Teen FictionChloe Mae Santos Ang suki sa Detention Room. Palagi siyang napupunta sa Detention kasi marami siyang kalokohang ginagawa. Theodore Madrigal Ang SSG President na laging masungit pag nasa loob ng kanyang opisina o nasa oras ng pamumuno. Pero ano ang...