2.|3. Kar Beyazı Saçlı Melek💀

232 58 285
                                    

Selam Küçük Şeytanlarım-Meleklerim!

Yorumlarınızı ve yıldızlarınızı eksik etmeyin, lütfen.

🌟Keyifli Okumalar Dilerim🌟

🎵Bölüm Şarkısı: Andy Grammer- Don't Give Up On Me🎵

🔗

Karanlık

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Karanlık...

Nerede olduğumu göremiyorum. Gözlerim açılmıyor, yapışmış gibiler.

Sessizlik...

Çıt çıkmıyor daha sonra dört bir tarafımı saran iblislerim fısıldıyor kulağıma usulca. "Kalk, daha yapacak çok işimiz var!"

Soğukluk...

Bütün bedenim buz tutmuş gibi oynatamıyorum.

Huzursuzluk...

Yattığım yer tuhaf hissettiriyor.

Acıyı anımsıyorum, kalbimin tam ortasından başlayarak bütün vücuduma sarmaşık gibi yayılıyor. Dudaklarım kuruyor, karnım kasılıyor. Ne olduğunu yavaşça kavrıyorum.

Birisi beni kalbimden bıçaklamıştı ama şu anda ölmem gerekirken yaşadığımı fark ediyorum. Göğüsüm hâlâ inip kalkıyordu. Yalnızca bütün bedenim donmuş gibi oynatamıyordum.

"Uyan, artık uyanman lazım! Uyanış başlıyor, uyan."

Nereden geldiğini anlamadığım ses kulağıma ulaşıyor ve beni harekete geçiriyor. Göz kapaklarım aniden açılıyor, göğüs kafesim yukarı doğru kıvrılıyor ve bedenimden yüksek akımlı elektriklerin geçtiğini hissediyorum.

Ağzım açılıyor, nefesimi dışarı bırakıyorum. Ardından kendime geliyorum yattığım yerden yavaşça kalkıyorum. Zehir yeşillerim çevremde geziniyor. Siyah renklerle döşenmiş bir odadaydım.

Burası ruhsalların olduğu saraydaki odalardan biri değildi. Bunu anlamıştım ama buraya nasıl geldiğimi daha anlamış değildim. Hatta ölmem gerekirken ölmemiş olmam bile beni şoka sokması lazımken son derece sakindim. Sanki ruhumda bazı parçalar eksilmişti. Eskisi gibi hissetmiyordum. Kalbim soğumaya başlamıştı.

Ve bundan rahatsız değildim. Yaşadıklarımdan sonra kabuğumun daha da sertleşmesi kaçınılmazdı. Zihnimin içindeki iblislerimin seslerini duyunca dudaklarım yavaşça yukarı kıvrıldı. Mutluydular çünkü uyanmıştım...

Gözlerim yavaşça tam karşımda kalan aynaya kayıyor, oradaki yansımam beni şaşırtıyor. Ellerimi saçlarıma götürdüm, siyahlığını kaybedip kar beyazına dönmüşlerdi.

"Bu nasıl olur?" Sessiz soruma cevap veren olmadı. Aynadaki görüntüme şaşkınca bakmaya devam ettim.

Tek değişen saçlarımın rengiydi ama gözlerimdeki ifadede bir değişim olduğu belliydi. Zihnimden Maria'ya seslenmeyi denesem de cevap vermemişti hatta artık varlığını hissedemiyordum. Yoksa tamamen gitmiş miydi?

SİYAH LOTUS🕸UYANIŞ (Lotus Serisi 1-2)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin