KÜÇÜK OROSPULAR

melankolik sillik

1.sınıfın ilk günü..sabah saatleri.Bir servis dolusu ergen garip,heyecanlı ve buruk bir neşeyle yeni yıla başlamanın hayalini kuruyoruz.Buruk neşe genel olarak servisin çoğunluğunu oluşturan 11 lere ait-sonuçta herkes benim gibi yeni bir okula gelmiş olmasada alan tercihleri sınıf değişikliği falan bir sürü şey oldu - ve aslında hepimiz çaktırmadan birbirimizi kesiyor,birbirimiz hakkında fikir ediniyoruz.
Yeni dönemin ilk günü,hiç arkadaşım yok.Yeni bir sınıfa sıfır arkadaşla başlıyorum..evet..güzel..sorun yok.
Servisteki nerdeyse hicbir 11 i tanimiyroum..
Ve evet bu düşüncelere arkamdaki iki gerizekalının muhabbetleri karışıyor ve duyulmadiklarini düşündüklerine eminim.Çocuklardan birini biliyourum sanırım birazcık,ismi Ayaz'dı.Onu da hakkındaki "gay" dedikodularından taniyroum(itiraf sayfalarından vs) ama kendisiyle hiç konusmuslugumuz yok.İyi biri gibi duruyor yada ben çevremde bana benzeyen insanlar arıyorum.Keşke bende herkese biseksüelim diye haykırabilseydim,keşke bende içsel çatışmalarımdan ,düşüncelerimden -kendi kendime konuşmak yerine- birine bahsedebilseydim.Sanırım çok yanlızım.Korkunç bir melankoli var üstümde,bunu aşmam lazım.Tam kendime acımaya başlamışken yeni biri bindi."Yanın boş mu "diye sorduğunda cevap bile veremedim, Allah kahretmesin.Bu kadar utangaç olamam ya hayir.Utangac değilim.Sadece insanlardan..ne bileyim işte cekiniyorum.Neyse kız oturdu.Tiki gibi biraz,gıcıkda geliyor ama sanırım idare edebilirim diye düşünüyorum.Beni yargılayacağından korkuyorum ve iyice koltuğuma gömülüyorum.Ve benimle konuşmaya başlıyor,ismi Masal'mış.Ve sanırım beni sevdi,çok garip.Ve işin daha da garibi önyargılı yaklaşmışım ona karşı,gayet iyi biri.Herhalde arada serviste konuşacağım biri olacak diye seviniyorum.Ama onun en yakın arkadaşım olacağını bilmiyordum...Sanırım direk hayat garip:)
Bu arada-kendimi tanıtmada kötüyüm-ben Derin.