< ဒါဘယ္ေနရာလဲ >
သူေမးတဲ့ေမးခြန္းကိုျပန္ေျဖေပးမည့္သူမ႐ွိ။ ရြာလိုလို ေတာလိုလိုရဲ႕ အိမ္ေလးတစ္လံုးေ႐ွ႕တြင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေရာက္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကလည္း တိတ္ဆိတ္ၿပီး လူသံသူသံမ႐ွိ။ အိမ္ငယ္ေလးရဲ႕အထဲကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ဝင္သြားခဲ့သည္။
မွိန္ပ်ပ်ဝါက်င့္က်င့္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေၾကာင့္ အိမ္ငယ္ေလးသည္ ေနရာကြက္ၾကားအလင္း႐ွိေနသည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ လူသံုးေယာက္႐ွိသည္။ မဟုတ္ေသး... အတိအက်ဆိုရပါက အသက္႐ွိေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အေလာင္းတစ္ေလာင္းျဖစ္သည္။ အေလာင္းက ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အေလာင္း။ အေလာင္းကိုႀကိဳးအျဖဴေတြျဖင့္တုပ္ေႏွာင္ထားၿပီး ပတ္ပတ္လည္တြင္ဖေယာင္းတိုင္အနီမ်ားထြန္းညႇိထားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔နားမလည္သည့္အစီအရင္မ်ားလည္း ေဘးမွာ႐ွိေသးသည္။
" အစီအရင္ကိုဂ႐ုစိုုက္ေပးပါ "
အသားညိဳညိဳႏွင့္ပိန္ပါးပါးလူ၏စကားကို ေတာင္ေဝွးလိုတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားတဲ့လူက ေခါင္းညိတ္သည္။
" ဒီည သူျပန္လာမွာေသခ်ာပါတယ္ေနာ္ "
" မစိုးရိမ္နဲ႔ ရက္လည္ေန႔ပဲ၊ ေသခ်ာေပါက္ေရာက္လာမွာပါ "
ထိုလူႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ကြယ္ေနေသာ လဲေလ်ာင္းေနသည့္ကေလးအေလာင္းကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ေ႐ွ႕နည္းနည္းတိုးၾကည့္လိုက္သည္။
ပြန္တြန္....။
ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ခံုးမ်ားတြန္႔ခ်ိဳးသြားသည္။ ဒါေတြကဘာေတြလဲ။က်ီ...ကြၽီ။
အသံႏွင့္အတူ အိမ္တံခါးဝမွတစ္စံုတစ္ေယာက္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတက္လာသည္။ အိမ္ထဲမွလူႏွစ္ေယာက္အျပင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပါလွည့္ၾကည့္မိသည္။ အိမ္ေပါက္ဝကေန ေၾကာက္လန္႔ေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္ေနတာက ပြန္တြန္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီးတစ္စံုတစ္ရာကေဆာင့္ဆြဲလိုက္သလိုမ်ိဳး အိမ္ထဲသို႔ပြန္တြန္ကဝုန္းခနဲပစ္ဝင္လာသည္။