Zawgyi
................အထက္တန္းေက်ာင္းရဲ႕ အခန္းလြတ္ေတြရွိတဲ့ေထာင့္ဝရန္တာမွာ
ဝမ္ရိေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ပိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။
တဟူးဟူးတိုက္ေနတဲ့ေလေတြက သူ႔အေတြးေတြကိုမေအးခ်မ္းေစႏိုင္။တစ္စံုတစ္ခုကေတာ့ လြဲမွားေနၿပီျဖစ္သည္။
ညသန္းေခါင္ယံထြက္လာတတ္တဲ့ ဧည့္ခန္းထဲကအသံေတြ၊
ၿပီးေတာ့ သူလႊင့္ပစ္လိုက္ေပမယ့္ အ႐ုပ္မေျခေထာက္မွာ
ျပန္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ဖိနပ္အဝါတစ္ဖက္၊
တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ျပဳတ္က်ေနတတ္တဲ့အ႐ုပ္...
အရာရာဟာ ေစ့ေစ့ေတြးေလ ေရးေရးေပၚေလပါပဲ။ၿပီးေတာ့...ၿပီးေတာ့ သူမေတြးခ်င္တဲ့ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း၊
မွတ္မွတ္ရရ..သူ ပြန္တြန္႔ကိုပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ျပတင္းေပါက္က
တိုက္ခန္းအေနာက္လမ္းၾကား႐ွိရာဘက္၊
သို႔ေသာ္ မိုးေရေတြရႊဲၿပီးရံုးကေနညသန္းေခါင္ျပန္လာတဲ့
က်န္႔ေကာက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေကာက္ယူလာတာမ်ိဳး။
မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အ႐ုပ္မနဲ႔တီးတိုးစကားေျပာေနခဲ့တဲ့က်န္႔ေကာ၊
ညသန္းေခါင္ေတြမွာ အ႐ုပ္မကိုအထဲယူလာဖို႔ေျပာတဲ့က်န္႔ေကာ။
ရိေပၚ ဆက္မေတြးခ်င္ပါ...၊
က်န္႔ေကာဟာ သူအမွားမခံႏိုင္တဲ့ သီးသန္႔ျဖစ္တည္မႈေလး။ရိေပၚစဥ္းစားခန္းဝင္ေနတုန္း မ်က္လံုးေထာင့္မွာ
ဖ်တ္ခနဲျမင္လိုက္ရတဲ့အရိပ္တစ္ခု။'ဘယ္သူလဲ'
မေျဖဘဲ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ေျခသံတဖတ္ဖတ္ေနာက္ကို
ရိေပၚအမွီေျပးလိုက္တယ္။
အေနာက္ကေနမွီသြားလို႔ ဂုတ္ကေနဆြဲလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့
ျမင္လိုက္ရတာက က်ိဳးတု။
က်ိဳးတုက သူ႔ကိုမိသြားေတာ့ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔
လက္ထဲက မီးညႇိထားတဲ့စီးကရက္ကိုပစ္ထုတ္လိုက္သည္။
လက္စသတ္ေတာ့ က်ိဳးတု ေဆးလိပ္လာခိုးေသာက္တုန္း
သူ႔ကိုေတြ႔လို႔ထြက္ေျပးတာ။'ေတာ္ေတာ္အတက္ေကာင္းေတြ တက္ေနတယ္ဟုတ္လား'