Bullets of Chances

Prologue

“You know what? Masyado kang seryoso sa trabaho mo.” Seryosong ani ng bestfriend kong mukhang walang magawa sa buhay kaya nandito sa opisina ko’t nagdadaldal ng kung ano-ano. Sinulyapan ko siya at tinaasan ng kilay.

“Tsk. Hindi ba’t dapat seneseryoso ang trabaho ng di magkamali at pumalpak?” angil ko sa kanya at pinagpatuloy ang ginagawa.

“Oo nga pero iba ka kase. Kulang nalang gawin mong bahay tong opisina mo. Ewan ko nga kung kumakain ka pa eh mukhang pati pag-inom ng tubig eh di mo magawa.” Nakakunot noong sabi nya. Pagganitong usapan na di talaga patatalo tong bestfriend ko. Akala mo nanay ko siya at grabe kung mangaral sa’kin.

“You already know why I’m like this right? Life is too short to waste. Every second is important so better used it accordingly. Besides wala namang masama kung tututukan ko ang trabaho ko. Gusto ko to at masaya ako sa ginagawa ko kahit nakakapagod minsan.” Mahabang sagot ko nang maintindhan nya ang point ko. Di ko naman siya masisi kung punahin nya ako dahil totoo naman ang sinabi niya. Masyado talaga akong tutok sa trabaho ko.

“Whatever Engineer Galla. Ang akin lang sana wag mong pabayaan ang sarili mo. Alam mo naman ang kalagayan mo? Oo nga’t walang masama kung masyado kang babad sa propesyon mo pero wag naman pabayaan ang sarili mo.” Alam kong nag-aalala lang siya sa’kin kaya pinabayaan ko nalang siya at nakinig nalang. 

Tapos ko ng pirmahan yung mga files na nakatambak sa table ko kaya sumandal na muna ako sa swivel chair at pinatong ang batok sa sandalan nito. Mukhang na sobrahan yata ang pagyuko ko kanina. I just keep my eyes closed and let out a heavy sigh. Nakakapgod naman talga ang ginagawa ko buong araw.

“Well maybe you should get a boyfriend.” Excited na sabi ni Zyani na mukhang walang planong patahimikin ang pagpapahinga ko.
“Tss. What for?” pagod na na tanong ko.

“Para naman may mag-alaga na sayo. “

“Zyani, I don’t need a damn boyfriend to take care of me. I can handle myself and I’m too busy to think about that.” Pigil ko sa pangungumbinsi niya.

“I thought Doctor Gustavano and you are a thing? I mean isn’t he courting you? Panay padala ng flowers yon dito ah? Kuryusong tanong nya.

Well she’s right. Doctor Dio Cal Gustavano is my childhood friend. Since then he always make me feel that he’s interested to me. Masyado siyang consistent kahit na sinabi kong wala akong planong magpaligaw at magkaboyfriend. Pero kahit anong sabihin ko patuloy parin siya sa ginagawa nya. Pinabayaan ko nalang dahil sabi niya hayaan ko siyang iparamdam sa akin ang nararamdaman niya dahil balang araw daw eh magbabago ang tingin ko sa kanya.

“I already told him that I’m not interested being in a relationship. Masyado akong busy para pagkaabalahan pa ang ganyang bagay.” Walang ganang sagot ko. Mukhang di ako makakapagpahinga nito. Masyadong madaldal tong kaibigan ko.

“I guess he has no plan on giving up huh? Ikaw kase masyadong maganda baka naman pwedeng makahingi ng tips dyan?” Nang-aasar na ang bruha . Tinawanan ko nalamang siya ng matigil na at umalis.

I need to rest for a while. Sumakit yata ang ulo ko sa kadadaldal nya at hindi sa trabhao ko.
Ilang saglit pa at di na nagsalita pa si Zyani mukhang nakuha ang gusto kong iparating. My bestfriend may look irritating sometimes but I never got mad of her. She’s been there for me since namulat ako sa mundo. Bata pa lang kami magkasama na hanggang sa nagkatrabaho. Zyani Thulle Clevente is not only my bestfriend but she’s a sister and a family to me. She never leaves me even in my darkest days. I do really love this girl and I’m willing to go to hell just to protect her. Kung engineer ako, architect naman  siya. Ang rason nya eh gusto nyang magkasama kami kahit sa trabaho. Pero alam ko naman talagang gusto nyang maging arkitekto lalo pa’t pangarap nya to simula pagkabata namin. We both work here in our company. The Galla Corp. my parents own this and as expected they want me to continue their legacy and since I love my job I have no problem with that.