Bullets of Chances

Chapter 5

Napansin kung wala na akong stock ng mga pagkain at toiletries kaya napagpasyahan kong bumili sa may department store sa baba. I choose the cart dahil marami-rami ang mga bilihin ko. Dapat siguro ay nagpasama nalang ako kay Zyani para meron akong katulong magdala nito sa unit. I was busy roaming around checking the things I need to find when I suddenly bump into someone.

“Gosh! I’m sorry.” Agad na paumanhin ko sa lalaking  nakabanggaan at sabay na nag-angat ng tingin na siyang ikinagulat ko.

“H-hassi?” Bakit nandito siya? Well department store nga pala to kaya obvious na namimili rin siya. But what I mean is dito? Is he leaving here? Or just leaving nearby?

“Oh I’m sorry, I didn’t mean to bumped you.” Paumanhin rin niya sabay lagay sa cart ko ng nabitawan kong whisper!? Nanlaki ang mata kong napatingin sa kanya at pabalik sa brand ng napkin na pinulot niya. Oh God this is so embarrassing!

“A-hh no worries it’s okay.” Alam kong parang iwan na ang mukha ko ngayon sa harap niya. Why of all things yon pa?

“Hmm do you mind if I come with you?” huh? Come with me daw? Is he saying that sasamahan niya akong mamili? Bakit?

“Huh? U-uh aren’t you here to by something?” binigyan ko siya ng nagtatakang tingin.

Napaayos siya ng tayo at napalunok pa ng ilang beses bago nakasagot.

“I just came to checked something.” Sagot niya sabay iwas ng tingin.

“Ahh I see.” Hindi naman siguro siya busy kaya hinayaan ko nalang siyang sumama sa akin. I guess he also live here unless trip niya lang talaga pumunta dito. Malaya ko siyang natititigan gayong nasa unahan ko siya. As usual he wore a black tshirt and jeans with his brown combat boots. Looking him hindi mo talagang masasabing into business siya based sa pananamit niya. He really looks intimidating but that’s not stop the eyes of every women to look at him. He’s handsome actually idagdag mo pa ang mukha niyang palaging seryoso.

Napahinto ako sa kakasunod sa kanya ng tumigil siya at doon ko lang napansin na nasa meat section na kami. I don’t usually eat meat but when kuya visits me he always ask me too cook his favorite sinigang na baboy kaya meron parin akong stock sa condo.
Kukunin ko na sana ang karneng nasa tapat ko ng may inabot si Hassi sa akin.

“This one. It’s newly arrive so I guess this one is good.” Tango tango ko namang tinanggap ang karneng inabot niya tsaka inilagay sa cart. Siya narin ang pumili ng chicken at beef kaya wala na akong nagawa kundi tanggap at lagay nalang ng mga ito sa cart. I think he’s good in cooking huh? Well, sundalo nga pala siya at siguro ay sanay na silang magluto para sa sarili niya.

Itutulak ko na sana ang cart ng maramdaman ko siya sa likod ko at bahagyang nakayakap sa akin. Napatigil ako sa akmang paghakbang sa pagkakagulat sa ginawa niya. Anong ginagawa niya? I almost lost my breath when I feel his lips barely touching my left ear. What the hell he’s doing?

“Let me.” It’s just a two words but it sent shiver into my veins. It’s just a whisper but my heart seems awaken from its deep sleep. Naiwan akong  tulala habang pinagmasdan siyang tinutulak ang cart. What the hell was that!? Bago ko pa masabunutan ang sarili ko ay agad ko na siyang hinabaol para makasabay sa paglalakad.

In order to forget for what just happened earlier. I choose to break the silence between us and starting talking about the project.

“Maybe nextweek ay matatapos na ang blueprint ng bahay mo.” Inform ko sa kanya.
“I see. So I’ll go there to your office then?” tanong niya habang patuloy sa pagpili ng mga bibilhin. I didn’t tell him what to buy but I just let him pick whatever it is. Hindi ko rin alam kung bakit ko siya hinahayaan. Napatingin ako sa laman ng cart at okay naman sa akin ang mga inilalagay niya.

“Yes but before that we must see the location first.” Hindi pa kasi namin talaga alam kung saan itatayo ang bahay mas mabuting bisitahin muna ang lugar para  maplano namin ng maayos ang mga dapat gawin.

“I’ll bring you there tomorrow if it’s okay with you.”

“I can’t make it tomorrow sorry. I have some important appointment to attend with. Maybe the day after tomorrow will do.”

“Okay.” Pagsang ayon niya.

Hindi na nasundan pa ang usapan namin at sakto namang mukhang kompleto na ang mga kailangan ko. Akmang bubunot na siya ng wallet niya ng dali-dali ko siyang pigilan.

“No need. You already help me. I’ll pay.” Agad kong inabot sa kahera ang bayad at baka hindi siya makapagpigil at tuluyang bayaran ang pinamili.

“Then let me bring these stuffs. It’s heavy.” Bago ko pa siya mapigilan ay naglakad na siya palabas. What’s wrong with this man? And why I am letting him do these things?

“What floor?”

“Uh 15th floor.” I let him press the button.

Ilang sandali pa ay nakarating na kami sa floor kung saan ang unit ko.

“Hmm thank you for accompanying me.” I gave him a smile and about to get my stuffs when he walk straight and pass me? Huh? Nalilito ko siyang nilingon. Our gaze met and I saw how he swallowed hard.

“Lead me the way Cazzaleira.”maawtoridad na aniya.

Napamaang ako. “No nee-…” before I could finish my word, I hear someone called me from behind.

“Zal!” napalingon ako at napagtantong si Dio ang tumawag sa akin. What he’s doing here?

“Oh Dio!? What brings you here?” lumapit ako sa kanya. Ngunit  mukhang hindi niya ako napansing nasa harapan niya. Diritso siyang nakatingin sa likod ko. Nakangunot ang noo .

“Hey earth to Dio!” kinumpas ko na ang kamay ko sa harapan niya at mukhang doon niya lang napansin na nakalapit na ako sa harapan niya.

“A-hh Zal. I came here to visit you.” She kissed my cheeked and gave me a smile.

Nginitian ko siya at sabay kaming naglakad palapit kay Hassi.

“Oh Dio this is Hassi our client and Hassi this is Dio.” Pagpakilala ko sa kanilang dalawa. Napansin kong nagkatitigan na muna sila bago nag-abot ng kamay si Dio.

“Nice to meet you Hassi.” Pormal at seryosong ani ni Dio.

“Hmm. Me too.” Mas pormal at mas seryosong  sabi ni Hassi.

Lumapit si Dio kay Hassi para kunin ang plastics na laman ng pinamili ko. “ Ako na rito. Zal let’s go.” Nauna ng naglakad si Dio.
“Ahh thank you ulit Hassi. Thanks for your time.” pasalamat ko ulit sa kanya sabay ngiti.

“Hmm.” Tinanguan lang niya ako at umalis na. Bago pa ako pumasok  sa unit ay muli kong nilingon si Hassi. I guess I’m right. I just saw him enter the third door next to my unit. He’s living here. The great Lieutenant Colonel is my neighbor!