No Right To Love You [h.s]

3. Backstage

Maeve Forrest

"Je ziet er prachtig uit," zegt Phoebe tevreden, terwijl ze de laatste hand legt aan mijn make-up. Het is de dag van het concert en we staan op het punt om te vertrekken richting de O2 arena. Eerlijk gezegd is het niet echt goed ingedaald dat ik daadwerkelijk Harry ga zien vanavond. Dezelfde Harry waarmee ik vier jaar geleden de zomervakantie heb doorgebracht.

"Dankzij jou," zeg ik haar. Zij heeft de geweldige make-up look op mijn gezicht gecreëerd. Ik zie er veel anders uit dan normaal.

"Nah-ah, dankzij je geweldige looks, Maevie," zegt Phoebe, terwijl ze met haar vinger wiebelt. Ik staar naar mezelf in de spiegel, naar mijn outfit. Een champagne-kleurig bloesje met een high waisted spijkerbroek. Om mijn nek bungelt Harry's ketting, om mijn vinger zit Lucas' en Lizzy's ring. Ik kon het niet laten om ze af te laten. Ik zag Phoebe wel kijken, toen ze zag dat ik de ketting om had, maar ik heb hem geen dag niet omgehad sinds Harry hem aan me gaf. Het is een van de laatste dingen die ik nog van hem heb. Iets anders is Bubbles, die nog steeds trots op mijn bed zit. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem weg te doen.

"Alrighty then, laten we naar het metrostation gaan," stelt Phoebe voor. "Weet je echt zeker dat je wil gaan?"

"Laten we maar gewoon gaan, Pheebs. Ik wil niet nu nog terugkrabbelen," zeg ik. Ik grijp mijn nieuwe Gucci tas van de kapstok en hang hem over mijn schouder. Voor we de deur achter ons dicht trekken, kijk ik Phoebe aan. "Heb je de tickets?"

"Yup," Phoebe wappert met de blaadjes en we besluiten dan toch echt de deur uit te gaan. De zenuwen borrelen in mijn buik en het voelt alsof mijn luchtwegen geblokkeerd zijn.

"Ik ben echt zenuwachtig.." geef ik zachtjes toe, als we in de metro zitten. Er zitten nog een aantal mensen en sommige meisjes zien eruit alsof ze ook onderweg zijn naar het concert. Ze hebben geweldige outfits aan en ook hun make-up ziet er geweldig uit. Een meisje glimlacht naar me.

"Leuke outfit heb je aan," zegt ze vervolgens, wat me verbaast. Meestal is het enige wat je deelt met een medereiziger een knikje.

"Thanks, jij ook," zeg ik terug met een glimlach. Dan begint het meisje tegen haar vriendin te praten, die naast haar zit. Iedereen ziet er zo aardig uit.

"Probeer een leuke avond te hebben, oké? We gaan net doen alsof we geen idee hebben hoe Harry is en we doen net alsof we hem niet eens kennen," zegt Phoebe dan zacht. De rest van de reis zeggen we niets meer. Phoebe zou wel tegen me praten als ze wist dat ik daar behoefte aan had, maar ze weet dat ik nu mijn rust nodig heb. Er gaan al genoeg scenario's door mijn hoofd.

We komen aan bij de O2 arena en mijn mond valt open door de hoeveelheid mensen die er voor het gebouw staan. Ik wist dat er veel mensen in deze zaal passen, maar nu ik ze allemaal zie staan, is het moeilijk te geloven.