No Right To Love You [h.s]

27. Uit eten, maar dan anders

Maeve Forrest

Ik zit te lezen in mijn nieuwe boek, als mijn telefoon afgaat. Op mijn scherm zie ik dat Mitch me belt, wat me verbaast. Ik bel nooit met Mitch. Zal er iets met Harry zijn? Snel neem ik op.

"Hey, Mitch," zeg ik, met mijn telefoon tegen mijn oor gedrukt. Ik moet zeggen dat er toch enigszins paniek in mijn lichaam vliegt. Mijn handen zweten een beetje en ik duw mijn telefoon tussen mijn oor en mijn schouder om mijn handen droog te kunnen vegen aan mijn broek.

"Maeve, trek iets leuks aan en kom dan naar beneden. Ik wacht daar," hij hangt gelijk op.

"Huh?" zeg ik hardop. Hij klonk in ieder geval niet heel erg in paniek, dus volgens mij is er niets ergs aan de hand.

"Doe nou maar," zegt Phoebe met een grijns. Ah, fijn. Zij is er ook bij betrokken. Dan is er zeker niks aan de hand met Harry. Ik haal mijn schouders op en loop naar mijn slaapkamer.

Ik trek mijn kast open en staar naar de kleding die erin hangt. Hoe moet ik nou iets leuk aandoen als ik niet weet wat ik uberhaupt ga doen. Moet ik iets sportiefs aandoen? Iets elegants? Ik wilde dat Mitch me meer input had gegeven, want hier heb ik niks aan.

Uiteindelijk trek ik een geel jurkje van een hanger en kleed ik me om. Daarna ga ik naar de badkamer en fatsoeneer ik mijn haar een beetje. Ik had niet echt verwacht dat ik vandaag het huis uit moest, dus daarom zie ik er niet echt prachtig uit. Ach ja, dan hadden ze me maar eerder moeten waarschuwen. Ik loop naar de woonkamer en sta stil voor mijn beste vriendin.

"Is dit goed?" vraag ik aan haar. Ze duwt mijn tas in mijn handen en knikt enthousiast.

"Prachtig, off you go," ze geeft me een duwtje. Lachend loop ik de deur uit en ik stap in de lift. Normaal gesproken zou ik met de trap gaan, maar de lift heeft een spiegel. Nu kan ik nog snel wat aan mijn uiterlijk doen. Ik kam met mijn vingers door mijn blonde haar.

Zodra ik bij de deur aankom, zie ik Mitch staan. In pak. Met zijn haar netjes in een staart gebonden. Ik schiet in de lach om zijn idiote outfit en maak hoofdschuddend de deur naar buiten open.

"Miss Forrest," Mitch knikt naar me en lach nog harder.

"Wat is dit?" vraag ik, waarna ik de tranen van het lachen onder mijn ogen wegwrijf. Mitch steekt zijn arm naar me uit en ik sla die van mij er omheen. Hij leidt me naar de grote zwarte auto die aan de straat staat en maakt de deur voor me open.

"Stap maar in," zegt hij. Ik doe wat hij zegt en hij stapt daarna naast me in, achter het stuur. Waar gaat dit heen? Mitch rijdt de auto de straat uit en ik schud nogmaals mijn hoofd. Hij blijft de hele tijd stil en ik volg zijn voorbeeld

"Dit is echt idioot," zeg ik na een tijdje.

"I know," antwoordt Mitch. "Don't tell Harry I said that."

"Oh my god," ik lach. Harry zit hier dus achter. Dat dacht ik al, maar nu heb ik ook echt bevestiging.

Niet veel later komen we aan bij Harry's huis en ik zie zijn silhouet al halverwege de oprit staan. Ik maak de gordel los en duw de deur open.

"Nou, veel plezier," zegt Mitch. "En doe het veilig."

"Mitch!" roep ik lachend, waarna ik uit de auto stap. Hij haalt zijn schouder op.

"Just saying," daarna rijdt hij gelijk weg en ik kijk een van mijn nieuwe vrienden na. Ik kan niet geloven dat hij een heel pak aan heeft getrokken voor deze onzin. Dan draai ik me om en loop ik naar Harry.

"Evenin'," zegt hij glimlachend, als ik tegenover hem sta.

"Hey," zeg ik, waarna ik hem een knuffel geef. Zijn parfum is sterk te ruiken en als ik hem loslaat, zie ik de sprankeling in zijn ogen. "What is this whole thing?"