Nie żałuj umarłych | George Weasley

część trzecia

Dziewczyny po raz kolejny spotkały się całą czwórką na Wielkiej Sali, tym razem na kolacji. Isla po raz kolejny zawołała dziewczyny do swojego stolika. Nawet Evelyn usiadła z nimi, choć Draco odradzał jej tego pomysłu. Gryfonka zajęła miejsce obok starszego bliźniaka, który promiennie się do niej uśmiechnął. Anais w tym czasie spoglądała na Cho, która starała się ją ignorować od ostatnich prób przytulenia jej. 

— Ruda, daj jej już spokój — Parsknęła śmiechem Isla, szturchając Count w ramię. 

— Ale nic takiego nie robię! 

— Przecież Ty podrywasz wszystko, co ma dziurę, nawet kibel.

Violet słysząc to opluła się sokiem, przy tym wybuchając śmiechem. Większość Gryfonów spojrzało na nią z lekkim obrzydzeniem, a chwilę później zobaczyła serwetkę przed swoją twarzą. Zerknęła na osobę, która jej ją podała, a gdy zauważyła Georga, od razu się zarumieniła. 

— Dziękuję.. — Wyszeptała, delikatnie się przy tym uśmiechając. 

Harry siedzący obok Anais, spuścił głowę, będąc wyraźnie zazdrosnym. Wtem wstał od stołu i wyszedł z Wielkiej Sali. Rudowłosa dzięki temu przysunęła się do Hermiony. 

— Hermiona, wyglądasz dzisiaj zaskakująco dobrze. 

— Znowu się zaczyna... — Westchnęła Isla, kładąc głowę na stole. 

Violet zdziwiona zachowaniem kolegi, sama wyszła z pomieszczenia, aby go poszukać. Chciała sprawdzić Pokój Wspólny Gryffindoru, choć Gruba Dama nie pozwoliła jej przejść. Ruszyła więc na Wieżę Astronomiczną, gdzie zauważyła bruneta. 

— Co się stało, Harry? Czemu tak wcześnie wyszedłeś?

Gryfon podszedł do Violet i nic nie mówiąc, pogłaskał jej policzek. Wyminął ją i zszedł z wieży. Robinson zmarszczyła brwi oraz ze zdziwioną miną wróciła do Wielkiej Sali, gdzie zajęła miejsce obok Evelyn.

— I co z Harry'm? — Pochylił się do niej Ron, przez co Krukona lekko się oddaliła. 

— Nie mam pojęcia, nie chciał ze mną gadać...

— Idziemy do niego. — Powiedziała pewnie Hermiona, uderzając swojego przyjaciela w ramię.

— Hermiona, wracaj! Nie dałaś mi jeszcze dotknąć swoich włosów! — Krzyknęła za nią Anais, chociaż Granger się nawet nie odwróciła.

— Pięć galeonów i obetniemy jej włosy, które będziesz mogła sobie schować pod poduszkę. — Powiedzieli równocześnie bliźniacy, uśmiechając się do Krukonki.

— Chciałabym mieć ją całą w pokoju...— Zaraz w całym pomieszczeniu można było usłyszeć piśnięcie Count.

— Przysięgam, że jeszcze raz takie coś, a dostaniesz kopa! — Powiedziała Isla, masując swoją pięść, którą uderzyła w ramię rudowłosą Krukonkę. 

— Spokojnie, słodziaku. — Zaśmiał się Fred, zmierzwiając włosy młodszej Gryfonce. 

— Rudy, to ja tu jestem od wyrywania lasek! — Krzyknęła roześmiana Anais.

Violet i George spojrzeli po sobie, kręcąc głową z niedowierzania. 

— Może zostawimy ich samych? — Zaproponował młodszy bliźniak.

— Chcecie mnie zostawić samą z nimi? — Mruknęła Evelyn, wskazując palcem na dwie przyjaciółki, które wciąż się przekrzykiwały. 

Violet zerknęła na Draco, który przyglądał się blondynce i pokazała, by ta się odwróciła.