SARA: Masum, yüzünden gülümsemesi eksik olmayan etrafına neşe saçan tatlı ve narin bir kız.
ALİ: Başarılı, disiplinli, bir o kadarda sert bir adam.
"Sakın yaklaşma bana!" Sesim güçlü ve özgüvenli çıkmıştı. Kalbim patlayacak gibi çarpıyordu. Suratı...
Okumaya başladığınız tarihi buraya yazabilirsiniz❤️
Multimedya: SARA
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya: ALİ
İlk bölümler biraz sıkıcı farkındayım. Ama ilerleyen bölümlere bir şans vermeni tavsiye ederim ❤️
Evden çıkarken hemen ayakkabılarımı giydim lise diplomamı almak için koleje gitmem gerekiyordu. Maalesef çok üşengeç olduğum için son güne bırakmıştım her zamanki gibi.
Okula adımımı atar atmaz 2. kata çıktım rehberlik hocasının odasına gitmem gerekiyordu. Odanın kapısına geldiğimde hemen kapıyı çaldım. İçerden "gel" sesini duyar duymaz içeriye daldım. Hoca beni görür görmez gülümsedi bende şirin bir gülümseme ile karşılık verdim. Oturmamı işaret ettiği deri koltuğa yöneldim.
"Merhaba Sara nasılsın" çok yorgun olduğu gözlerinden belliydi.
" İyiyim Serkan hocam siz nasılsınız" her zaman hocalara karşı çok büyük saygım olurdu bu huyumu annemle babam sayesinde edinmiştim. Kolejde okuduğum için birçok kişi hocalara karşı saygısız ve iğrenç davranırdı. Birçoğuna sert bir şekilde tepki bile vermiştim ama yinede benim olmadığım zamanlarda devam ediyorlardı.
" Bende iyiyim. Seninle gurur duyuyorum Sara kazandığın bölüm çok güzel bir bölüm. Fakat bu meslekte en çok dikkat etmen gereken şey nedir biliyor musun?" Serkan hocanın sorusuyla kendimi düşünmekten alıkoyamadım tam bir şey söyleyecektim ama sustum neydi benim seçtiğim bölümdeki en dikkat etmem gereken şey hayvanlar mı yoksa hocalar mı soruyu merak ediyordum hocanın gözlerinin içine baktım o ise gülümsüyordu hiç beklemeden sordum.
" Nedir hocam?" sesim özgüvensiz çıkmıştı. Hoca elini kaldırıp parmağıyla göğsümü işaret etti.
"Vicdanın Sara çünkü senin iyileştireceğin canlıların dili yok sen eziyet etsende kimse duymayacak çok iyi baksanda kimse duymayacak ve bu bölüm sana vicdanını dinlemeyi öğretecek tabi vicdanına kulaklarını kapatmazsan" söylediği şeyler kalbime dokundu haklıydı. Ellerimin altındaki canlara ya umut olacaktım yada ızdırap. Tam konuşacağım sırada hoca devam etti.
"Bu bölüm için sen biçilmiş kaftansın." Söyledikleriyle kocaman gülümsemiştim gerçekten çok iyi bir gözlemci olduğu için ona güveniyordum. Çok mutlu olmuştum.
"Çok teşekkür ederim hocam." Birbirimize gülümsüyorduk ki tam o anda hocanın aklına bişey gelmiş gibi birden gözlerini açtı.
"Okuldan biri daha senin bölümünü yazdı sanırım bir kızdı." Demesiyle mutlu olmuştum. Hemen sordum. "Kim hocam tanıyor muyum?" "Sara inan ki hatırlamıyorum." Düşünmeye çalıştım ama aklıma kimse gelmiyordu arkadaşlarım olamaz çünkü hiçbiri veteriner hekimlik yazmadı. Sonrasında düşüncelerimden uzaklaşıp omuz silktim. Hocaya döndüğümde sanırım diplomamı arıyordu "hah" diye bir ses çıkardı sanırım bulmuştu bana uzattığında tahminim doğru çıkmıştı hemen uzanıp aldım. Biraz daha sohbet ettikten sonra veda edip okuldan ayrıldım.
