SARA: Masum, yüzünden gülümsemesi eksik olmayan etrafına neşe saçan tatlı ve narin bir kız.
ALİ: Başarılı, disiplinli, bir o kadarda sert bir adam.
"Sakın yaklaşma bana!" Sesim güçlü ve özgüvenli çıkmıştı. Kalbim patlayacak gibi çarpıyordu. Suratı...
"Neden bana onlara baktığın gibi bakmıyorsun! Neyim lan ben!" duyduklarım karşısında şok olmuştum. Kalp atışlarım sadece kalbimde değil vücudumun her hücresinde can buluyordu. Gözlerindeki çaresizlik bütün bedenimi kasıp kavuruyordu. Karşımdaki kocaman adam gitmiş, beni küçücük bir oğlan çocuğu ile baş başa bırakmış gibiydi. Daha fazla dayanamıyordum. Bende insandım. Omuzlarımı dikleştirip ona döndüm.
"Neden mi Ali! Onlar bana senin gibi bağırmıyor! Kötü davranmıyor! Canımı yakmıyor! Senin aksine bana çok iyi davranıyorlar!" Bir anda gözlerini kahvelerime sabitledi. Az önceki küçük oğlan çocuğu öfke ve hırsıyla geri eski haline dönmüştü. "O şerefsizler mi sana iyi davranıyor!" histerik bir gülüş peydah oldu dudaklarında. "Evet hatta Mus-" direksiyona geçirdiği darbeyle bağırdı. "O pi*in adını ağzına alma!" sinirle gözlerine baktım. "Bana bağırma! Arkadaşım hakkında düzgün konuş!" Ellerini saçlarının arasına geçirdi. Öfkeden delirmek üzereydi. "Birde bana onu mu savunuyorsun!" dedi hırsla. "Evet! diye bağırdım. "SARA!" kulağımı sağır eden sesiyle sinir krizi geçirmek üzereydim. "Ne var neee! Ne istiyorsun benden! Derdin ne!" Hırıltılı bir şekilde nefesler alarak direksiyona döndü. "O iki şerefsizle konuşmamanı istiyorum." şaşkınlıkla onu izliyordum. Ruh hastası adam. Nasıl bu kadar kısa bir anda aklımı kaçırmama sebep oluyordu. En sonunda toparlanıp önüme döndüm. Boşuna konuşuyordum. Tek derdi kendi istekleriydi. Ben umurunda bile değildim. Arkadaşlarımla konuşmayı sırf o istiyor diye kesmeyecektim. Yol boyunca ikimizde konuşmadık.
......
Evimin önüne geldiğimi farketmemle kapıyı açacağım anda kapıları kilitledi.
"Sonra konuşacağız" dedi boğuk sesiyle. Bu tavrı beni iyice deli ediyordu. "Sonra demek ha. Benim seninle konuşacak bir şeyim yok" arabanın içinde resmen bağırıyordum. Ama umrunda bile değildi. Bu tavrı gözlerimin dolmasına sebep olmuştu. Kilitlerin açılma sesini duymamla kapıyı çarpıp çıktım. Telefonumu almayı da ihmal etmedim.
......
Kapının önündeki paketi bir hışımla elime aldım çok sinirliydim. Parçalayarak ağzını açtım. Önce notu çıkardım.
"Mutlu son" ne anlama geliyordu bu. İçindeki kapkeki çıkardım. Ardından yapbozu kutudaki diğer yapbozlarıda elime aldım. Olduğum yere oturdum. Bütün parçaları çıkardım. Ve birleştirmeye başladım.
Sonunda parçaları tamamen birleştirmiştim. Ama çıkan resime anlam veremedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ağaç ev. Kafam iyice karışmıştı. Ardından notları elime aldım. İyice incelediğimde her kağıtta bir harf kalın ve belirgin yazılıydı. Hemen kalemimi ve defterimi elime alıp yazmaya başladım.
"SENİ GÖRDÜĞÜM İLK GÜNDEN BERİ" bu kadardı devamı yoktu. Ahh başım çatlıyordu adeta. Düşünemeyecek kadar çok yorgundum. Yatağıma geçip gözlerimi kapattım.
