I Don't deserve you

Κεφάλαιο 1 - Δεν θα σε αγαπήσει ποτέ κανείς!

  - Μαμά θέλω να βγω έξω να γνωρίσω παιδιά

- Οχιιιι!!!!

- Γιατί θέλω και εγώ να παίξω με τα άλλα παιδιά σαν φυσιολογικό παιδί 

- Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΦΥΣΙΟΛΟΙΚΟ ΠΑΙΔΙ;;;ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΟΡΗ ΜΟΥ...

Λεει και πλησιαζει με ενα μικρό μαχαιρι....

- Ντριιιινννννν

Χτυπά το ξυπνητήρι και χωρις να σχολιάσω το όνειρο μου ανοίγω την ατσέντα μου και βλεπω:

Συναντηση στο Ψυχιατρείο θεσσαλονίκης για τον πατέρα μου στις 1 το μεσιμέρι... 

Αυτό αρκούσε να διαβάσω, αναστενάζωντας  σηκώνομαι και αρχίζω την καθημερική μου ρουτίνα ετοιμασίας... Δόντια,πρόσωπο,κρέμα,αντηλιακό,μακιγιάζ,πρωινό,ένδυση...

Βουτάω βαλίτσα κλειδιά,λευτά και ξεκινάω για την στάση λεωφορείων...

- Το λεωφορείο θεσσαλονίκης έρχεται στις 10 

- Σας ευχαριστω

Λεω και πάω στην καφετέρια να πάρω καφε...

- Πόσο έχει;

- 1,80 ευρώ

-Ορίστε 

Δίνω τα λευτά και όπως πιάνω το καφέ κάποιος πέφτει πάνω μου...

- Μ*λ*....

Γυρνάω και απο κάτω προς πάνω αρχίζω να τον παρατηρώ...Ωραίο γυμνασμένο σώμα,ωραιές πλάτες,ωραία ροζ χείλη λεπτά χαρακτηριστικα προσώπου,αγγελικά μαύρα μάτια και μαύρα μαλλια....

-  Έλεος!! Ρίξατε καφέ στο αγαπημένο μου πουκάμισο!

- Αφού εσείς πέσατε πάνω μου!

- Ναι τωρα ρίχτετα και πάνω μου!!!!

- ΣΥΓΝΩΜΗΗΗΗ;;;

-Πφφφ

Λεει και τσαντισμένη φευγω δίνοντας του τον μεσοχυμένο καφέ  μου...

Φτάνει το λεωφορείο για θεσσαλονίκη,πέρνω την βαλίτσα και ανεβαίνω...

Ψαχνω για θέσεις πίσω αλλα δυστυχως είναι όλες γεμάτες ,πλησιαζω μπροστά και βλέπω μια μόνο θεση διπλα σε....

Και βλέπω τον βλάκα που τσακώθηκα να κάθεται εκεί...Γυρνάει με κοιτά,ανοίγει τα μάτια διάπλατα γυρνά το κεφάλι ψάχνωντας να δει αν υπάρχει άλλη θέση και όταν συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει άλλη κενή θέση  πάει να πάρει και τις 2 θέσεις δικές του αλλά  το προλαβαίνω εγώ πατώντας τα δάχτυλα  τον ποδιών του κάνοντας τον να κάνει την άκρη τον σπρώχνω λίγο ακόμη ποιό δίπλα κατσουφιάζει και χωρις να πούμε τίποτα εγώ κλείνω τα μάτια μου ενω αυτός κοιτά το παράθυρο.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το κεφάλι μου πάνω σον ώμο του και το κεφάλι του πάνω στο κεφάλι μου...Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω και ανοίγει και αυτος τα μάτια του...

- Τι κάνεις εκει; Ποιός σου είπε να ξαπλώσεις στον ώμο μου;

- Εσύ γιατί έβαλες το κεφάλι σου πάνω στο δικό μου;

Ανοίγει το στόμα του αλλα δεν προλαβαίνει να πει κάτι γιατί φτάσαμε. Σηκώνομαι με ύφος και φεύγω... 

Φτάνω στο ψυχιατρείο πέρνω βαθιά ανάσες πριν μπω μέσα ενώ αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου...

ΠΡΙΝ ΠΡΙΝ 11 ΧΡΟΝΙΑ

Ο πατέρας έχει πάει στη κρεβατοκάμαρα του κοριτσιού και την έχει ποιάσει απο το λαιμό

- Συγνώμη κόρη μου αλλά πρέπει να σε σώσω... Η μητέρα σου θα σε κάνει ίδια με αυτήν...  Και εγω δεν έχω τη δύναμη δεν μπορώ να σε προστατεύσω.

ΤΕΛΟΣ

Πέρνω αλλη μια ανάσα και μπαίνω μέσα....

Τέλος πρώτου κεφαλαίου