ΜΕΡΙΑ ΧΑΡΟΥ
Ανοίγει την πόρτα του δωματίου μου και αρχίζει να περιφέρεται. Η ησυχία με τρομάζει. Γυρνά γύρω γύρω στο δωμάτιο παρατηρώντας τον χώρο.
-Αυτή είναι η μητέρα σου;
- Ναι
απαντώ κοφτά και απόμακρα.... Όμως αυτή στην άκρη του ματιού μου φαινόταν λες και χαμογελούσε... Μπα η ιδέα μου θα ήταν...
- Στην περιοχή Όσαν μεγάλωσες;
- Που το ξέρετε;
- Εκεί μεγάλωσα την κόρη μου...
- Αλήθεια;Σύμπτωση ...
-Ναι, σύμπτωση. Λοιπόν θέλω να σου αναθέσω μια δουλειά...
- Ναι;
- Θέλω να είσαι συνέχεια με την κόρη μου
- Δηλαδή;
- Έχει απομακρυνθεί πολύ απο μένα, μπορώ φυσικά να την επαναφέρω αλλα θα μου πάρει λίγο χρόνο προς το παρόν θέλω να την προσέχεις εσύ και μόνο εσύ.
- Εντάξει
Συμφωνούμε βγαίνουμε έξω...
- Λοιπόν εμείς τώρα φεύγουμε κόρη μου να τον αφήσουμε μόνο του...
- Γειά σας
-Γειά σας
ΜΕΡΙΑ ΡΟΖΑΝΑΣ
Φτάνω σπίτι ανεβαίνω στο δωμάτιο μου ξαπλώνω κοιτάω το ταβάνι.
Τι είπε τώρα στον Χαρού;
ΤΙΚ...ΤΙΚ
χτυπά η πόρτα και πριν προλάβω να πω το ναι η μητέρα μου μπαίνει μέσα.
- ΤΤόσα χρόνια σε μεγάλωνα με ένα συγκεκριμένο τρόπο για να γίνεις αυτό που είναι γραπτό και μου το χάλασαν...Αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν έχει χαθεί και εντελώς...Έλα μαζί μου
λέει και με τραβάει με δύναμη απο τα χέρια...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I Don't deserve you
RomantizmΡοζάνα σχεδόν 18 χρονων τρίτη λυκειου ,σκοτεινο παρελθον,λιγους φιλους,εγωιστρια,παραξενη,πλουσια. Χαρού 24 χρονων,νωρις καθηγητης,πληγωμενος,καλος,προστατης.. Υπαρχει μοιρα; Μπορούν να ξεφύγουν΄απο αυτή; Μπορούν να σβείσουν το παρελθόν που τους πον...