I Don't deserve you

Κεφάλαιο 2 - Κάποιος θα το έλεγε μοίρα αυτό!

Πέρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα 

- Γεία σας θα θέλατε κάτι;

- Άστην σε εμένα ξένια μου έχω ραντεβού μαζί της!

Λεει και με πλησιάζει..Καθόμαστε στο καθιστικό και ξεκινά...

- Για να μην πολυλογώ γιατί μίλησα και με τη μητέρα σας, Ο πατέρα σας χρειάζεται μια πολύ σημαντική ενχείρηση αλλα πρέπει να υπογράψει και ενα ποσό η μητέρα σας.Αλλα για ένα περίεργο λόγο θα έλεγα, η μητέρα σας μου είπε ότι θα έρθετε έσεις για να σας μιλήσω και θα αποφασίσετε εσείς για το άμα εκείνη θα  υπογράψει...

-  Λοιπόν ακούστε με δεν με ενδιαφέρει η ενχείρηση του πατέρα μου και προφανώς ούτε της μητέρας μου.

- Ναι αλλά την χρειάζεται αυτήν την ενχείρηση χωρίς αυτην μπορεί και να.....

- Όπως σας είπα δεν με ενδιαφέρει...

-Ήρθε η κόρη του ...

Ακούω και γυρνάω το κεφάλι να δω γιατί σταμάτησε να μιλάει και βλέπω πάλι αυτόν απο τα λεωφορεία...

- Ε λοιπόν τέτοιες συμπτώσεις σήμερα...Κάποιος θα το έλεγε μοίρα αυτο!

Λέει γελώντας...

- Ήρθε αλλά από τι μου λέει δεν ενδιαφέρεται κανείς για την ενχείρηση του πατέρα της...

- Να σας συστηθώ, λέει αυτός

- Το όνομα μου είναι Χαρού

- Χάρηκα Ροζάνα , λέω ξυνιζοντας και αποδίδωντας το ίδιο και αυτός.

- Ρόζάνα καταρχήν έλα να δεις λίγο τον πατέρα σου...Δεν ξέρω γιατί δεν σε ενδιαφέρει η ενχείρηση του  πατέρας σου τουλάχιστον όμως....Δεν έκανες τόση διαδρομή για να μας ακούσεις έτσι;

Λεει και πριν προλάβει να συνεχίσει ξέροντας ότι προσπαθούν να με πείσουν απαντώ ένα ξερό ναι και μπαίνω μέσα.

Ανόιγω τη πόρτα του δωματίου πλησιάζω σιγά σιγα και βλέπω τον πατέρα μου...Γυρνάει και αυτός το κεφάλι του έχοντας ακούσει το θόρυβο της πόρτας με βλέπει ανοίγει τα μάτια του διάπλατα και λέει....

- Τέρας...ΤΕΡΑΣ!!!!

φωνάζει και πάει να σηκωθεί αλλά ο Χαρού τον κατεβάζει...

Ανέβαινει η πίεση του έρχονται κατι νοσοκόμες με ηρεμιστικά και χωρίς να κάτσω να δω το θέαμα βγαίνω έξω απο το ψυχιατρείο να πάρω λιγο αέρα.....

- Μην είσαι όσο κακιά με τον πατέρας σου

Λέει ο χαρού πλησιάζοντας με...

- Δεν ξέρεις τίποτα, απαντάω νευριασμένη

Ενώ αυτός δεν απαντά....

- Πάω μια βόλτα θα έρθω σε λίγες μέρες πάλι και θα σας πω την απόφαση μου...

- Μπορώ να σε πετάξω αν θες...Έχω αμάξι εδω...

- Όχι ευχ...

- Δεν έχει όχι!!!! λέει και πάει να βγάλει το αμάξι...

Μπαίνω στο αμάξι του και ξεκινάμε. Σε κάποια φάση του λέω...

- Εδώ στη θάλλασα

Λεω και στρίβει το αμάξι και το σταματά στην άμμο λιγα μέτρα πιο πισω απο το νερό...

- Δεν θα φύγεις; τον ρωτάω

- Λέω να κάτσω λιγο...Γιατι σε πειράζει΄;

- Κάνε ότι θες, του λέω αδιάφορα βγάζωντας ενα μπουκάλι κρασί απο την τσάντα

Αρχίζω γουλιά γουλιά να πίνω το ίδιο και αυτός... Όλη την νύχτα μιλάγαμε 

-Γιατί δεν ενδιαφέρει εσένα και την μητέρα σου να σώσετε τον πατέρα σου;

με ρωτά και επηρεασμένη απο το αλκοόλ του απαντώ

- Ο πατέρας μου πήγε να με πνίξει όταν ήμουν μικρή και η μητέρα μου δεν αγαπά κανέναν εκτός απο αυτήν και εμένα. Και όταν εννοώ εμένα δεν εννοώ όπως κάθε μητέρα το παιδί της αλλά κάτι ως έργο της ή πείραμα της νομιζω. Πάντα έτσι με φώναζε χωρίς να ξέρω ακριβώς γιατί... 

- Και που είανι τωρα; Ρωτά

- Ώρα να φεύγω, λέω γελώντας αφόυ με χτύπησε το ποτό

- Ναιιιιιι

Λέει αυτος και ξαφνικά γλυστράω και με τραβάει πάνω του...

Κολλημένο όμως το σώμα μου πάνω του είναι θέμα δευτερολέπτων να με φιλήσει και δεν έχω τη δύναμη να τον σταματίσω....Πρεπει όμως να το κάν....

Δεν προλαβάινω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου και βάζει τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Αρχίζει να παίζει χορό η γλώσσα μου με τι δικιά του... Ποιάνει με δύναμη το σώμα μου πιο κοντά του και γω ανεβαίνω πάνω του. Αρχίζει και με φιλά σε όλο μου το σωμα πάνω στο αμαξί και ξαφνικά σταματά.

Μου κάνει νόημα αν θέλω να συνεχίσει. Πες όχι Ροζάνα(Σκέφτομαι)... Και τελικά και του γνέφω ναι...

Ορμάει στα χείλη μου πάλι μόνο που αυτήν την φορά αρχίζει να μου βγάζει την μπλούζα και εγώ την δική του... βγάζουμε και τα παντελόνια του βγάζω το μποξεράκι μου βγάζει το εσώρουχο μου και μπένει μέσα μου. Στην αρχή πόναγα λίγο και αυτός φένονταν ότι πήγαινε πολύ αργά αλλά μετά η συνέχεια ήταν πολλά πυροτεχνήματα γεματα ηδονή...

Τέλος Κεφαλαίου