Dusza grzeszna ✔

X

Śmierć rodziców nadeszła niespodziewanie.

W jednej chwili wykłócał się z ojcem o wychowanie Scorpiusa, a w drugiej stał nad jego grobem i rzucał ostatnie kwiaty na trumnę wykonaną z drogiego drewna.

Matka zmarła miesiąc później.

Nie płakał.

Nie potrafił. Godzinami wpatrywał się tępo w ścianę, a potem wstał i poszedł do pracy, choć przecież miał urlop.

Podświadomie czuł, że w tamtym czasie skończyła się jedna epoka, a zaczęła kolejna. Nie wiedział, czy lepsza. I właśnie to go najbardziej martwiło.

Za to, co się z nim stało, obwiniał rodziców. Za każdy senny koszmar, irracjonalny lęk, za każde cierpienie i łzę. Wiedział, że nie było to prawdą, ale zdejmowało z jego ramion część ciężaru i tylko to tak naprawdę się liczyło.

Patrzył na ich nagrobki i przed oczami miał jedynie pojedyncze sceny z dzieciństwa — te poprzeplatane chłodem i samotnością. W takich chwilach wzbierał się w nim gniew, a zaraz po gniewie rozpacz. Tak wielka, że padał na kolana i dusił się własnym szlochem.

Nigdy im nie wybaczył. Rozumiał ich czyny, motywy, zamiary. Ale ból był już tak duży, że gorzki smak żalu pozostał na ustach Dracona. Nie wybaczył im. I może to było jego największym grzechem.

Może wobec tego nawet krew na dłoniach bladła, a mars znikał z twarzy.

Nie wiedział. Nie chciał wiedzieć.

Przy grobie rodziców, stojąc w strugach deszczu, prosił o miłosierdzie, którego sam nie potrafił w sobie znaleźć.

A potem już tam nie wrócił.

Zamknął za sobą furtkę jako grzesznik.

I jako grzesznik zbierał wspomnienia niczym zeschnięte kwiaty; i jako grzesznik zapadł w sen wieczny.

Lecz Bóg przecież wybacza grzesznikom.

Zmywa z nich krew krwią.

Okazuje im łaskę.

Przyjmuje na ojcowską ziemię.

Bóg kocha grzeszników, albowiem tylko oni zdolni są do skruchy, która kruszy lód i ocala ostatnie oddechy.

Draco Malfoy żałował. I to go uratowało.

a/n dziękuję, że dotrwaliście do końca! sama nie wiem, jak określić ten fanfik — uznajmy go za kolejne ćwiczenie warsztatu. dobrze się bawiłam przy pisaniu, co brzmi dość źle, biorąc pod uwagę tematykę, ale ja naprawdę UWIELBIAM pisać angst. 

do zobaczenia pod kolejnym opowiadaniem!