İŞSİZ

9.bölüm

Bölümü okurken şarkıyı dinlemenizi tavsiye ediyorum şahsen ben bu şarkıyı dinlerken yazdım tüylerim tiken tiken oluyor bu şarkıyı dinleyince yani bu şarkıyı dinleyerek okuyabilirsiniz...
Selim'in ağzından

İstemiyordum hiçbir şey duymak istemiyordum kötü haber almak istemiyordum onu kaybetmek. Onun da gitmesini istemiyordum herşeyin bitmesini istemiyordum. Erkendi çok erkendi. O çığlığı duyunca Zeynep yere çökerek bağırmaya başladı "Hayır inanmıyorum olmaz olamaz hayır beni bırakmadın bunu yapmadın Ceylan yapmadın bana bunu! Daha çok erken. Artık uyanma vakti Ceylan!" diye bağırıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu etrafa baktım annesi ağlamaya başlamıştı babası da öylece yere bakıyordu Burak ise Zeynep'i sakinleştirmeye çalışıyordu ve biranda ameliyathane kapısı açıldı doktor dışarı çıktı herkes peşine toplanmıştı adam gözlerini sildi ve " Özür dilerim ama ..." dedi ve içerden bir sedye çıktı üstü örtülmüştü o örtünün altında Ceylan'ın cansız bedeni vardı hayatımda görmekten en nefret edeceğim sahneyi ve sözü duydum. "Hastayı kaybettik." dedi o anda Zeynep çok şiddetli bir şekilde bağırdı "Hayır yalan söylüyorsun yalan o ölmedi biliyorum ölmedi o hepsi yalan doğruyu söyle!" diye delirmiş gibi bağırarak doktorun göğsüne yumruk atıyordu normalde olsa onu kesinlikle durdurmuştum ama çok feci dağılmıştım hızla kalktım ve Ceylan'ı bulmaya çalışacaktım vedalaşmadan beni bırakamazdı. Nereye gittiğimi bilmiyordum ama deli gibi koşuyordum ve karşıma kocaman bir yazı çıktı. MORG içeriden birkaç hemşire çıktı bunlar sedyeyi taşıyan hemşirelerdi. Kapının kilitli olmamasını umarak kapıyı açmaya çalıştım sonra daha güçlü yükledim kapıya ve kapı açıldı. İçeriye girip kapıyı kapattım Ceylan şimdi bu birsürü cansız bedenin yanında yatıyordu acı bir şekilde gülümsedim o kadar soğuktu ki burası ama Ceylan'ı görmeden gitmeyecektim. Tek tek isimlere bakmaya başladım ve "Ceylan Yıldız" ismini gördüm gözlerimdeki yaşlar giderek artıyordu ellerim titremeye başlamıştı o örtüyü çektiğimde onun cansız bir beden ile karşılanacaktım normalde korkardım hatta iğrenirdim ama o Ceylandı onu son görüşüm olacaktı o yüzden düşünmeden örtüyü açtım. O koca gözleri kapanmış teni bembeyaz o pembe ve yara içinde olan dudakları da mosmordu. İnanmak istemiyordum bunun o olmasını istemiyordum başka biri olsun istiyordum herşey yanlış anlaşılma olsun ama Ceylan'a birşey olmasın istiyordum. "Seni koruyamadım kimsenin canını yakmasına izin vermeyecektim özür dilerim ben. Seni kutaramadım ama Ceylan bir veda bile etmeden gidecek miydin? Herşey bukadar basit olmamalıydı. Sen güçlüydün ve dayanabilirdin ama neden oyunu güçsüzlükten yana kullandın? Neden beni düşünmedin Zeynep'i beni sensiz napacağımı bilmiyorum sensiz geçen her dakika o kadar anlamsız ki ama şunu bilmeni istiyorum seni seviyorum Ceylan Yıldız ." diyerek onun cansız bedenine sarıldım ve yanağından o gün öptüğüm gibi öptüm.Sonra örtüyü kapattım ve yavaşça morgdan çıktım ağlıyordum deli gibi onu hiç bırakmak istemedim boş boş yürüyordum koridorda ve bir el elimi tuttu kafamı kaldırdığımda Ceylan bana gülümsüyordu. Ağzım açık ona baktım " Deli benim için ne hale geldin farkında mısın? " dedi ve kıkırdadı konuşamıyordum dilim tutulmuştu "Ama bak kimin kime hayran kaldığını ben çok iyi anladım. Ama değmez Selim önüne bakacaksın ben normal bir insandım üç gündür tanıdığın bir kişi için bu kadar göz yaşı çok fazla..." diye devam ediyordu ve ben "A a ama ..." diyordum ve "Şş sözümü kesme benimde ömrüm bukadarmış hayat devam ediyor benim için Zeyneple ilgilen mutlu olsun ve arkadaş edinsin sende öyle mutlu ol Selim. Daha herşey yeni başlıyor kendine iyi bak . " diyip gülümsedi ve yanağımı öpüp gitti arkasından bağırdım "Ceylann gitmee hayırrr!" diye bağırdım ama gidiyordu ve kayboldu. "Hayırrrr Ceylannn!" diye bağırdım ve gözlerimi açtım başımda Burak vardı bir dakika noluyordu ben neden bir hastane yatağında yatıyordum "Abi sakin ol iyi misin? " dedi Burak "Burak o ölemez gidemez izin vermem buna ! " diye bağırdım o bana gülümsedi ve "Abi sen hiçbir şeyi hatırlamıyor musun?" dedi böyle bir durumda nasıl gülümserdi başımı olumsuz anlamında salladım "Ameliyathaneden çığlık sesi duyuldu ve o anda Zeynep yere çöktü ve ağlamaya başladı sende o anda biranda yere yığıldın. Bayıldığın için seni hemşireler buraya getirdi bende orada beklemeye devam ettim nolduğunu anlamak için bekliyorduk ve kapı açıldı sedyenin üzerinde Ceylan baygın birşekilde yoğun bakıma götürüldü. Doktor gülümseyerek hastayı kurtardık zorlu bir ameliyattı ama bugün yoğun bakımda yattıktan sonra onu normal odaya alacaklarını söyledi bende hemen yanına geldim ama anlaşılan kabus gördün ." dedi. Bu mutluluktu hayatımda hiç bukadar sevinmemistim. Direk Burağa sarıldım ve o da bana "Gel Ceylan'a bakmaya gidelim." dedi ve yürümeye başladık Zeynep mutlulukla cama bakıyordu bende hemen camın önüne koştum ve Ceylan'a bakmaya başladım biliyordum o güçlüydü. Gülümsemem sanki yüzüme yapışmıştı zeyno hemen bana sıkı sıkı sarıldı bende ona yarın normal odaya alınmasını sabırsızlıkla bekleyecektim...
Kısa bir bölüm oldu ama korkutmak istedim biraz Ceyloyu öldürsem kitapta kendimi döverdim o kadar yani. Umarım bölümü beğenmişsinizdir lütfen vote yapın ve nolur yorum da yapın okuyucu sayısı azalmış çok feci depresyonlardayım şuan yani ::))) okuyanlara ve yorum yapip vote verenler sizi çok seviyorum iyiki varsınız...