Chapter 17
Unti unti itong nag lakad papalayo. Ayokong magutom pero ayokong din sumama sakanya baka ako yung isunod nya.
Pinag isipan kong mabuti ito. Kung papatayin nya man ako paghahandaan ko. Ayoko din mahanap nila andres diyo sa gubat na it.
Kinuha ko sa bag ko ang isang pepper spray. Hindi ko napansin meron pala akong dalang ganyan.
Inilagay ko saakin bulsa dahil hindi ko alam kung ano man gagawin saakin ng babaeng ito.
"teka!" sigaw ko dahil medyo malayo na sya.
Tumakbo ako papalapit. "sasama ako, kung may balak ka mang masama saakin gusto kolang malaman mo na meron akong pepper spray sa bulsa ko. Kaya wag mokong subukan" nagiginig aking mga kamay habang sinasabi iyon.
Tumawa ito tapos lumingon ng naka ngisi. "Matapang ka, gusto ko yan" sabay lakad ulit. Sinundan ko nalang sya habang layo na kami ng palayo sa gubat.
Huminto sya sa bandang beach. May bahay na naka taas sa tubig. Natayakot akong sumama sakanya sa loob baka ikulong nya ako or worse, patayin ako.
"Halika na.. Umm since ayaw mo sabihin pangalan mo tatawagin nalang kitang 'pang' short for tapang." ani nya habang nag aabalang buksan ang pinto sa mga nakataling dahon.
"Halika na, pasensya hindi pa ako nag lilinis. Kakarating kolang dito nung isang araw at kahopon kolang nahanap yung kubo na ito. Gusto konang umuwi pero mukhang nawawala ako." bigla syang lumungkot.
Pinapasok nya ako sa bahay at mukha namang maayos. Perehas lang pala kami. Pereho kaming nawawala at gusto nang umuwi.
"Ikaw? Dito ka din ba naka tira o nawawala ka din" nagtatakang tanong nya.
"Nawawala lang din po" mahina kong sagot.
"ilang araw kana ba dito?" sunid na tanong nya.
"isang linggo na" tipid na sagot ko.
"huh? Nakakapag-taka. Paano ka naka survive ng isang linggo dito? Ako nga isang beses nalang kumakain sa isang araw" paliwanang nya.
Ang daldal pala ng sikat na artistang ito.
"Umm.. May tinutuluyan akong hotel na hindi malayo dito" paliwanag ko.
Nagulat ata ito at lumapit sa saakin. Nataranta din ako at hinawakan yung pepper spray sa bulsa ko.
"Eh, bakit nakita kitang nasa labas at gutom. Saan ba iyon? Baka makatulong sila para makauwi ako?" tuloy tuli na tanong ni alliyah.
"Um... Lumayas na ako don" walang ganang sagot ko.
"Lumayas? Yan na ata yung pinaka bobong narinig ko. Alam mo bang mamatay ka ng isang araw lang dito sa gubat?" sabi nya sabay tawa.
Hindi na ako sumagot.
"Tara na! Pupunta tayo don! May hotel pala na pwedeng tuluyan dito tapos ako huhuli huli nalang ng isda para mabuhay" sabi nya sabay hawak ng kamay ko.
Pinihilan ko sya. "Ayoko" tipid kong sagot.
Nag taka ata sya at bumitaw saakin. "Bakit naman?"
"ayokong bumalik doon! Mas okay pang mamatay dito kesa bumalik sa halimaw nayon!" hindi ko inaasan na tutulo yung luha ko.
Umupo ulit si alliyah sa tabi ko. "May problema ba sa hotel nayon, kaya ayaw mo?" tumago ako sa tanong nya.
"Pinahihirapan kaba nila?" tanong nito.
"Hindi... Hindi.." wala kong ganang sagot.
"Eh... Bat ka lumayas?" nag tatakang tanong ni alliyah.
"ayokong sabihin" seryoso kong sagot.
Napa buntong hininga nalang sya at tumayo. "Alam mo? Gustong gusto kong pumunta doon, pero paano ka?" bigla namang tanong ni alliyah.
"Hayaan mo na ako... Mamatay din naman ako dito, eh" walang gana kong sagot.
"Haha! Bahala ka basta hindi kita iiwan dito" sabi nito tapos diretso sa isang kwarto.
Sabi din nila yan saakin... Pero ano? Iniwan din nila ako.
****
Kinabukasan.halos hindi ako makatulog mag damag dahil iyak ako ng iyak at sa matigas na kahoy pa ako natulog doon sa maliit na kubo alliyah.
Hindi ko alam kung malulungkot ako dahil sa mga nangyari kahapon o matutuwa kasi yung idol ko nandito na sa tabi ko.
May haling takot nafin yung nararamdaman ko dahil hindu ko makakapag katiwalaan si alliyah. Lalo nang may kumalat na issue tungkol sa kanya.
Mukha namang mabait pero hindi nako mag papa uto sa mga ganyan. Sa una lang pala sila ganya pero sa huli, iiwan kadin pala.
"Psst! Tara dito! Tulungan moko" sigaw nya saakin habang bit-bit ang mga prutas sa kanyang mga kamay.
Agad naman akong bumaba para tulungan sya. Hindi ko sya kinausap at kinuha nalang kabod ang kalahati ng prutas na hawak nya.
"Alam mo, kung may promblema ka pwede mo namang sabihin saakin" sabi nito habanbmg nag lalakad.
Tinignan ko sya ng saglit. Bat ko sasabihin sakanya? Para icomfort ako? Wag nalang.
"Ayokong sabihin at kung sasabihin ko man hindi mo yon maiintindihan" seryoso kong sagot.
"Haha! Trust me, i felt worst" Napahinto ako sa pag lalakad. Hindi ako makapag salita.
******
Next chapter
