Chapter 19
"Keylangan na natin umalis dito" agad kong sabi kay aji habang papasok.
"Huh?" nagtatakang tanong nya.
Bwisit kasi yang andres nayan!
"Wala na. Nalaman na nya na nandito tayo"
Nagulat ata si aji tapos tumingin saakin. "Oh swag" muntik na ako matawa sa comemto ni nya pero pinigilan ko.
Seryoso dapat ako. Hindi dapat malaman ni andres na nandito ako, kaso... Bwisit naman!
"Alliyah mag impake kana aalis na tayo dito." utos ko ewan ko ba kung bakit nag kakaganto ako.
"Hep hep! Anong aalis? Baka nakalimutan mo na nakikitira kalang dito?" ay oo nga pala. Sino ba ako para utusan sya.
"Ah.. Kasi.."
"kung gusto mong umalis ikaw lang mag isa!" teka ngayon ko lang narinig na sumigaw si aji.
Galit ba talaga sya? Sabagay kahit sino naman magagalit sa ginawa ko. Wala naman akong karapatan syang utusan dahil nakikitira nga lang ako dito.
Kaya siguto nagalit saakin sila ninang. Habang iniisip ko ito lalo lang akong nalulungot.
Bumalik saakin lahat nang alala ko doon.
Pero hindi ko dapat sila isipin ngayon. Keylangan kong umuwi at sa tulong ni aji makakauwi kaming dalawa.
Napatingin ako sa gawi ni aji at wala na sya doon. Nag tatampo siguro talaga sya.
Hinanap ko sya sa kusina at ayun galit na galit ang tignin saakin. Bumilis tibok ng puso ko. Nalala ko yung issue kumakalat kay aji.
Yung... Yung pumatay sya! Sana pala hindi na ako gaanong nag tiwala dito eh!
Katulad nang nag tiwala ako kay andres. Nakakabwisit bakit bigla ko nanaman syang naalala!?
Tinignan ko si aji ng kabadong mukha habang sya'y abalang nag hahalukay ng something sa ilalim ng lamesa.
Nang nakuha nya ito hindi ako makapaniwala sa nakita ko.
Kung kinakabahqn ako kanina mas lalo na ngayon.
Hawak hawak ni aji ang isang kutsilyo. Namutla ako sa nakita ko.
Sabi ko na nga ba katapusan kona! Sana pala hindi na ako sumama sa kanya!
Unti unting lumapit saakin si aji at ako naman itong antras ng antras.
Anong gagawin ko? Sumigaw? Wala naman makakarinig. Teka baka nanjan si andres... Teka wala naman yon pake saakin eh.
Tumakbo? Buti sana kung makatakbo ako dito ang sikip kaya.
Palapit ng palapot saakin si aji at ito namang luha ko bigla namang tumulo.
Huminto si aji sa pag lapit. "Nasan na yung malunggay?" seryosong tanong nito.
Teka.. HAHAHAHA! kala ko mamatay na ako.
"Ha?" sabi ko sabay punas nanguha ko sa pisngi.
"Teka bat ka umiiyak? Yung malunggay! Nasan na!? Inutusan kita diba?" Oo nga pala! Nakalimutan ko.
Si andres kasi!
"Ah? Wala! Um nakalimutan ko kasi hehe" nag apura akong lumabas at kabadong kabado.
Kala ko talaga papatayin na nya ako.
...........................
Matapos akong pumitas ng malunggay nag hapunan na kami. Mabuti nalang at hindi na ulit nag pakita yung andres nayon.
Sabi ko na wala talaga syang pake saakin eh. Teka bat naiisip ko yon? May mga mas importanteng gagawin pako.
Kung gusto kong tuluyan maka alis dito makikipag tulungan ako kay aji. Pero paano yon? Hindi kami tatagal dito.
Napaisip ako bigla. Sinilip ko si aji at mukhang tulog na sya. Pagod na pagod siguro sya kakahuli nang isda para bukas.
Akalain mo yon, sikat na artista nang huhuli na ngayon nang isda? Pati ako hindi makapaniwala.
Napa upo ako sa kakaisip. Kung hindi talaga masamang tao si aji bakit siya nag ka ganito?
Hay nako hindi ko na alam! Matutulog na nga ako sumasakit na ulo ko.
*******
Next chapter~~~
Sorry kung masyadong kakaunti, bawi nalang ako sa next chap.
