မိုးေဒဝါ
*************
ေဆး႐ုံတစ္ခုလုံး အိပ္ေမာက်ေနသလိုပဲ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံ ကိုယ္ျပန္ၾကားေနရတယ္။
အခ်ိန္က မနက္ တစ္နာရီေက်ာ္လို႔ ႏွစ္နာရီထိုးခါနီးျဖစ္ေနၿပီ ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ခ်မ္းက နားေနခန္းျဖစ္ပုံရတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း။
မိုးက ခပ္ဖြဲဖြဲေလး႐ြာေနေပမယ့္ ေလၿငိမ္ေနတဲ့အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္က တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ အသိစိတ္က ရီေဝေဝျဖစ္ေနေသးသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ တသိမ့္သိမ့္ ၾကည္ႏူးေနမိလို႔လား မသိဘူး မူးေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။
ခ်မ္းက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး လက္က ဒဏ္ရာေတြကို ေသခ်ာ စူးစမ္းၾကည့္ေနတယ္။ မဖီးမသင္ထားတဲ့ ဆံပင္ေခြေကာက္ေကာက္ေလးေတြရယ္ ၊ ႏွဖူးျပင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဒဏ္ရာေတြကို စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အာ႐ုံစူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းႀကီးေတြ။ ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်ဴတီကုဒ္အျဖဴေရာင္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္က ေသြးေတြ စြန္းေပေနတယ္။ ဘာမွမထူးျခားတဲ့ ဒီပုံရိပ္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြကို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ေစတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ခ်မ္းကို အရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာပဲ။
ခ်မ္းနဲ႔ ဒီေလာက္ထိ နီးနီးကပ္ကပ္မေနခဲ့တာ ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြက ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့ပဲ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲခုန္ေပါက္ေနတယ္။ ရင္ခုန္ရတဲ့ လူပ်ိဳျဖန္းအ႐ြယ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါပဲနဲ႔။ အရင္ကလည္း ခ်မ္းနဲ႔ ဒီထက္မက ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတာေတာင္ ဒီလို အေျခအေနေလးနဲ႔ ရင္ခုန္ေနမိတယ္။
"အရက္ပ်ံနဲ႔ဆိုေတာ့ စပ္မယ္ေနာ္..."
ေျပာလည္း ေျပာ လက္ေမာင္းက အနာကို ဂြမ္းစနဲ႔ သုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဖ်င္းခနဲ စပ္သြားတယ္။
ေတာ္ေတာ္စပ္ေပမယ့္ အသံထြက္ေအာင္ေတာ့ မညည္းလိုက္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့ၿပီး နီရဲသြားမယ္ထင္တယ္။
YOU ARE READING
ဒုတိယလူ ( 2nd Person )
Romanceတစ်ချို့သော ငြိတွယ်မှုတွေက စောစောစီးစီးသိရတယ် တစ်ချို့ ခံစားချက်တွေက နောက်ကျမှသိရတယ် တစ်ချို့ အချစ်တွေကိုတော့ အချိန်လွန်မှသိရတယ် 2nd person Cover by - Moh Moh Started - 10.5.2020 Completed - 9.9.2020
