THE SUNFLOWERS (larry)

1.

Sesle ayağa kalktım.

"Şu zımbırtıyı kapat!"

Saate bir kez vurdum ve etrafa baktım. Bu seste oda arkadaşımdan geliyordu. Hep mi memnuniyetsiz olmalıydı?

Arkasını dönmüş uyuyordu.

"Şimdi oturup bana ters ters bakmayı kes ve işe git aptal!"

Yastığı ona fırlattım.

"Bana karışma "

Gülme sesiyle evden çıktım. Bi sigara ile yürümeye başladım. Etraf sessizdi. Hoş sabahın 6'sında ne olacaktı..

Dükkanın önüne geldiğimde sigarayı dudaklarımın arasında sıkıştırdım, anahtarı çıkardım tam açıyorken gelen sesle bir anda zıpladım.

"Tanrıya şükür!"

Nefes verdim ve sese döndüm.

"Beklemekten ağaç oldum yani Bay Tomlinson"

Niall'a ters ters baktım ve kapıyı itekledim.

"Sabahın köründe bu enerjiyi nereden buluyorsun çocuk.."

Dediğimde gülümsedi.

"Umutlar,hayaller ve arzular adamım."

Elimi belime koydum.

"Sen hiç aşık olmamşın tabi nereden bileceksin.."

Dediğinde sigarayı elime aldım ve ona baktım.

"Bak canım, para lazım ve aşk gerekli değil."

Aniden yere bakmaya başladı.

"Öyle demek istememiştim.."

" yaylan çocuk.."

Elimde mutfağa girmesini işaret ettiğimde aniden gitti.

Evet aşık olmak bana göre değildi. Açıkçası kendime göre değilde gözüme güzel gözüken biriyle birlikte olmayı tercih ederdim.

Niall yaşça benden çok ufaktı ancak şıp sevdiydi. Bi karar veremezdi ve umudu hiç bir zamanda bitmezdi. Bu çocuk terk edilse bile mutlu oluyordu..

"Kahveniz.."

Beni acımasız olarak mı görüyordu? Yoksa iyi birimiydim bilmiyordum..

Benim bile bildiğimi o bilemezdi değil mi?

Aniden kapı zilinin sesi geldiğinde o tarafa döndüm.

Sırt çantası vardı. Saat henüz yemi 6.30 olmuştu. tabi ki bir çocuktu. Muhtemelen okul yaşlarındaydı ancak yüzü bebeksiydi.

Birşeylere göz atıyordu. Bense antika ve süs malzemesi satıyordum.

"Aradığınız birşey varsa yardım edeyim.."

Diye oturduğum yerden seslendiğimde tiksindi. Sonra önüme doğru tezgâha yürüdü ve küçük bölmelere bakarak konuştu.

"Aslında ben süsleme arıyordum.. Sizde plastik ay çiçeği bulunur mu?"

Sigarayu ters tarafına üfledim ve cevapladım.

"Var.. arkadan getireyim."

Gittim ve her boyutunu tezgâha yerleştirdim.

"Hangi boyut isterseniz.. büyük, küçük, orta..."

Fiyat etiketlerine göz atıyorken bende Camlı tezgâh'ın altında en ufak olanları çıkarıyordum.

"Sanırım bunlar yeterli çıkarmasanızda olur.."

Dediğinde kafamı kaldırdım ve elindeki büyük ay çiçekleriyle bana bakıyordu.

"Peki.."

Hayatımda bu kadar yeşil bir göze rastlamamıştım. Çocuk çok gelirdi buraya ancak bu kadar güzel bir çoçuk görmemiştim. Yüzü kalemle çizilmiş gibiydi.

Parasını verdi.

"Teşekkürler bu saatte sadece burası açık ve iyi ki de açıkmış.."

Dediğinde hafifçe tebessüm ettim.

"Ne demek biz teşekkür ederiz."

Kapıdan çıkmasını izledim.

"Müşterimi vardı? E ben ilgilenirdim."

Diyen Niall'a baktım.

"Önemi yok çocuktu."

Dediğimde peki diyerek antikalara doğru yürüdü ve toz almaya başladı. Gariptir ki enteresan bir duyguya kapılmıştım.

İlk kez böyle hissediyordum. Garipti işte..

—-

Akşam eve döndüğümde televizyon karşısında Zayn'i gördüm.

"Aaa tembeller abidesi .. işe gitmedin mi?"

Dediğimde terlik fırlattı.

"Hayır"

Yanına hızla çöktüm.

"Neden kaç gündür işe gitmiyorsun?"

Omuzlarını silkti.

"Zayn?"

Dediğimde kumandayı fırlattı.

"Normal bir soru sordum bok! Burada sinirlenecek ne var anlamıyorum?!"

Aniden ayağa kalktı.

"Çünkü istifa ettim! Ve haklısın.. üzgünüm"

Anlaşılan işte bi durum olmuştu. Kapı sesiyle adımlarımı yönelttim.

"Merhaba?"

Dediğimde suratsız biri kapıdaydı.

"Zayn burada mı yaşıyor?"

Zayn'e göz ucu ile baktım hızla kapıya yaklaştı.

"Bakın Liam beycim! Ben işe dönmüyorum. Bana haksızlık edildi ve gereksiz yere rezil oldum.."

"Benim yüzümden oldu özür dilerim ben.. geri dönmenizi rica ediyorum.."

Anlamsızca ikisinede bakıyordum ki, ikiside bana bakmaya başladı.

"Tamam, tanıştığıma sevindim bay Liam.."

Deyio içeri girdim. Ne olduğuna hala anlam verememiştim ama açıkçası umrumdada değildi. Sakince odama çıktım.

Üzerimi değiştirip yatağa yattım. Açıkçası Zayn'in işe girmesi kira için iyi olacaktı. Umarım aklını kullanırdı. O da varsa tabi..