( LJ's P.O.V )
Ilang oras palang ang nakalipas nung nakausap ko si James, kahit text lang nakakamiss pala sya.
Nandito parin ako sa Guidance office, tinatapos ang agenda para sa nalalapit na laban ng iskwelahan sa ibat ibang iskwelahan.
Hay! sana makausap ko si James mamaya, sinung hindi mamimiss ang tulad nya kung pangbungad ng gising sayo ay nakakakilig diba?
Hindi problema sa akin ang mawala sa klase dahil exempted ako kapag pinapatawag na kami ng mahal naming prinsipal.
Nagtataka siguro kayo na may katungkulan ako sa iskwelahan na bilang ako noh? Ako din eh, isang malaking nganga sa akin kaya ito.
Ang St. Angelous University ay isa sa pinaka kilalang iskwelahan ng bansa, kung bakit? Sabihin nalang natin na mayayaman at artista ang nakakapag aral dito.
Eh ako? Miss the who? Ang peg. Bakit? Hindi ako mayaman lalonat hindi rin ako artista kahit mala artista at model ang kagandahan ko. Hihihi:P ECHOZ!
Sabihin nalang natin na pinalad akung pumasa sa standard nila, pagdating sa curricular at academic. Pinasa ko lang naman ang mga iyan para lang makapasok sa mundo ng iskwelahan na ito, pero ang pinaka nakakawindang nung nakapasok na ako dito ay nabilang ako sa officers ng iskwelahan.
Nakakaloka talaga yun diba? Ako na hindi mayaman at hindi rin artista, pamumunuan ko ang istudyante nila. Eh di ako na ang WOW!
Pero sa tulong nang mga kaibigan ko na dati ay pinu po ko masasabi kung huwaran akung taga pamuno kasama nila, At blessed ako pagdating dun.
Malaking respunsibilidad ang inatasa sa akin, pero sa tulong nila ang tatlong lokaloka kung kaibigan este ang masasabi kung the best na kaibigan.
Ang swerte ko kaya sa kanila, akalain mo yun libre palagi ang pagkain ko. Diba sabi nga nila masarap ang libre, Syempre joke lang yun.Hihihi:P
Ang totoong nyan libre Pag aaral ko dito basta eh maintain ko lang ang grades ko, kaya Mahal na Mahal ko dito eh libre nga ikanga.Hihihi:P ECHOZ!
Maya maya lang natapos nadin ang meeting.
Yeheay! Makakauwi narin ako, namiss ko na ang kama ko.
Masarap matulog lalo na pagpagud na pagud.
Inaya ako ni Queenie na sumabay nalang ako sa kanya pauwi na ihahatid nya ko sa bahay, pero dahil inunahan ako ng hiya ayun! Saan ako nauwi? Eh di magjeep.
Haynaku! Nakakainis talaga ang ugali ko minsan ang pangunahan ako ng hiya, eh sa nakakahiya talaga eh, tyaka malayo layo din ang bahay ko sa condo nya.
Naglalakad ako ngayon papunta ng sakayan, ng bilang...
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!!!
Ang bag ko!!! Tulong! Tulong!
( Yani's P.O.V )
Nung nahabol ko si James Oppa, hindi na ako nagpaligoy ligoy at nagtanung nah...
"Oppa where's Ice?" Tanung ko.
Nakita ko na biglang nag iba ang expression ng kanyang mukha, halong pagtataka at katanungan. Kasi ang alam ng lahat lalo na ni Oppa na nasa Korea kami sa kadahilanan na naging representative kami ng iskwelahan at hindi sa pagmamayabang representative ng Pilipinas.
Nang matauhan na sya...
"Ma at Pa ko!" Sabi nya at kumibit balikat.( w/ accent )
YOU ARE READING
My Childhood Sweetheart
RandomSa pagsusulat ko nito, isa lang ang bukod tanging nasa isip ko at yun ang lalaking pinanghuhugutan ko ng inspirasyon. Kung saan man sya naroroon, sana mabasa nya ito at mabatid nya na sya ang tinutukoy ko dito.
