Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
hyunjin eskisinden daha iyiydi, tekrar mutluydu.
seungmin'ine karşı hassas kişi olmaya geri dönmüştü ve seungmin bunu hiç umursamadı,
yalnızca hyunjin'e yaklaşıyordu,
onlar yakın arkadaşlardı.
hyunjin, sadece bir arkadaş olduğu fikrinden hoşlanmasa da, duygularını gizlemek için elinden gelenin en iyisini yapıyordu. çünkü, arkadaşlıklarının daha önemli olduğunu düşünüyordu.
*
felix, menajer hyung beni aradı."
"ne dedi, hyung?"
"o sanki, siz çocuklar barışmak zorundasınız, der gibiydi."
"kimden bahsediyordu?"
"bilmiyorum. muhtemelen biz, hemen hemen her çalışan, bana takıntılı olduğunuzu biliyor. soyunma odasında veya makyaj odasında benimle uğraşmanızdan dolayı. yani eskiden öyle yapardın, bu yüzden ani sessizliğini fark edince, belki de kavga ettiğimizi anladılar."
"ama kavga etmiyorduk."
"kavga ediyordun. ben hiçbir şey yapmadım."
felix şok oldu, nasıl onun hatasıydı? büyük olanla hiç kavga etmedi, tek yaptığı onu görmezden gelmekti. changbin'in istediği buydu.
"bu günlerde cevap bile vermiyorsun. yani birilerinin kavga ettiğimizi düşüneceği çok açık!" changbin bağırdı ama diğerlerinin onları duymayacağından emin olarak, gerçi muhtemelen umursamadı.
"hyung... senden hoşlandığım ve seni görmezden gelmemi istediğin halde, bunun benim suçum olduğunu mu söylemeye çalışıyorsun?"
