Gece

1.Bölüm : Giriş

Başlama tarihiniz? ✨
______________________________________

Havanın soğuk olduğu gecelerden biriydi yine. Çok şiddetli bir fırtına vardı. Gök gürültüsü ve şimşekler insanın içini ürpertiyordu. Kimsenin ayak basmadığı o kent fırtına yüzünden korkutucu bir görünüme bürünmüştü. Rüzgar yüzünden uçuşan eşyalar, gıcırdıyarak sallanan tabelalar, insanların güçlükle bulabildiği ağız maskeleri. Yerler bu maskeler ile doluydu. Umudu kalmayan insanların fırlatıp attığı maskeler...

Gecenin keskin karanlığına inat parıldayan bir ışık görüldü gökyüzünde. Işık yaklaştıkça şiddetli bir ses karışıyordu yağmura. Işık iyice arttı ve yaklaşan şeyin güçlükle uçabilen büyük bir helikopter olduğu anlaşıldı. Helikopter, fırtına yüzünden gökyüzünde durmakta oldukça zorlansada uzun uğraşlar ardından sonunda bir binanın çatısına iniş yaptı.

Burası sıradan bir bina gibi değildi, burası büyükçe bir karargahı anımsatıyordu. Helikopterden inen siyah kıyafetli adamlar hızlıca binanın içine girdiler. Adamların gözleri korku ile doluydu. Korkuyordular ve bu yüzlerinden okunuyordu. Aralarından ikisi merdivenlerde diğerlerinden ayrıldı ve bir odaya geçti. İki adam da oldukça endişeli bir şekilde masada karşı karşıya oturdular.

"Şimdi ne yapacağız? Olanları sende kendi gözlerinle gördün! Dehşet vericiydi..." konuşan kişi kahverengi gözlü ve iri cüsseli biriydi.

"Bilmiyorum! İnsanlık yok oluyor ve kimse bir şey yapamıyor! Biz de bir şey yapamıyoruz! Lanet olsun elimden bir şey gelmiyor!" bu adam ise diğerine göre daha zayıf ama yapılı bir vucudu olan, mavi gözlü biriydi.

"Son ölümler ile kaç ölüm oldu?"
Derin bir iç çekti mavi gözlü adam.

"20.500 kişi öldü. Üstelik sadece 1 ayda. Diğerlerini yani... onları saymıyorum bile..."

Yüksek sesle gök gürledi o anda. İkiside aynı anda cama baktı. Yağmur iyice şiddetlenmişti. Birbirlerini bile güçlükle duyuyorlardı fırtına yüzünden. İri cüsseli adam tekrar masaya baktı ve masadaki kağıtları karıştırdı, bir şey aradığı çok belliydi. Uzun süre kağıtlar ile uğraştı ve  sonunda bir tanesini eline alıp dikkatlice inceledi emin olmak için.

"İşte burada." eline aldığı kağıdı mavi gözlü adama uzattı. "Artık zamanı geldi."

Mavi gözlü adam kağıda baktı ve kaşlarını çatarak karşısında ki adama bakıp kafasını sağa sola salladı.
"Hayır onu kullanamayız. Bunu yapamayız."

"Başka şansızım yok! Anlıyor musun! Yoksa biz de öleceğiz."

Bu sözler üzerine bir kez daha kağıda baktı.
"Başka umudumuz olmalı!"

"Yok. Ondan başka hiç bir umudumuz yok."

"Peki sonra ne olucak? Her şey bitecek mi?!"

"Orasını bilmiyorum ama şu kesin ki..."

Ve bir kez daha şiddetle gök gürledi.

"Dünya bir daha eskisi gibi olmayacak."

---
Oy vermeyi, yorum yapmayı unutmayın lütfen, tanıdıklarınızla paylaşırsanız çok mutlu olurum ❤️