Gece

4.Bölüm : Yolculuk

Duyduğum silah sesi ile gözlerimi kapattım sıkıca. Ne olduğunu düşünmek istemiyordum. Zamanın durduğunu hayal ettim. Gece ile kırlarda özgürce koşuyorduk. Hiç ses yoktu artık. Bir kaç kez daha duydum silah sesini. Yine de açmadım gözlerimi. Hayalimde mutluyum, Gece mutlu. Gökyüzü masmavi...

"Esin bana bak!"

Ben Gece'yi kucağıma almıştım ve birlikte gökyüzüne bakarak dönüyorduk. Maviliğin içine karışıyorduk sanki...

"Esin aç gözlerini, her şey bitti."

Gökyüzü kayboldu sonra. Yerini bir çift mavi göz aldı. Gözlerimi aralayıp karşımda ki mavi gözlere baktım. Bi anda her şeyi tekrar hatırladım ve hızlıca geri çekildim.

"Sen kimsin ve onlar nerede?!"

"Beni henüz tanımıyorsun ama çok yakında tanıyacaksın ve eğer kanlılardan bahsediyorsan odaya gözatman yeterli."

Gözlerimi onun gözlerinden ayırdım ve etrafıma baktım. Hepsi yerde yatıyordu ve kımıldamıyorlardı. O, onları öldürmüştü...

"Gece... Kızıma zarar vermiş olabilirler!" Gece'nin odasına gitmek için koşarak odadan çıktım. Odanın kapısını kilitli olduğunu tamamen unutmuştum. "Anahtarı nereye koyduğumu hatırlamıyorum!" Kapıyı zorlayarak açmaya çalıştım ama asla açılmıyordu. "Gece beni duyuyor musun?!" İçeriden hiç ses gelmedi.
"Gece beni duyuyorsan cevap ver, lütfen!"
Yine hiç bir ses gelmedi.

"Esin geriye çekil."

"Hayır, kızımı kurtarmam gerekiyor!"

"Geriye çekil kapıyı kırıcam!"

Ona baktım, başımı sallayıp geriye çekildim.

"Bir iki ve üç!" Omzuyla vurdu kapıya ama hiç bir şey olmadı.

"Bir daha deniycem, merak etme kapıyı açana kadar durmayacağım."

Bu sefer geriye gitti ve tekrar saymaya başladı.
"Bir, iki, üç!" Koşarak tekme attı kapıya ve kapı anında açıldı.

"Gece!" Hemen içeri girdim ve dolabının kapağını açtım. Oradaydı, terler içinde kalmıştı ve ağlıyordu. "Şşt, ağlama annecim buradayım ben..." Kucağıma aldım ve dolaptan çıkarıp sımsıkı sarıldım.

O ağladıkça ben de kendimi tutamayıp onunla birlikte ağladım. Daha sonra geri çekildim ve Gece'nin saçlarını düzeltip yanağını okşadım. "Her şey bitti bebeğim. Artık bize zarar veremezler, korkma." Gece sessizce ağlamaya devam ediyordu. O kadar terlemişti ki üzerindeki kıyafetler su gibi olmuştu.

"Esin, yanına bir kaç kıyafet al buradan gidiyoruz."

"Ne? Burası benim evim buradan gidemem. Ayrıca sen kimsin ve benim adımı nereden biliyorsun?!"

"Bunu açıklamaya zaman yok. Hemen yanına bir kaç kıyafet al."

"Sana neden güveneyim!? Bize zarar vermeyeceğini nerden bilebilirim?"

"Çünkü ben senin hayatını kurtardım ve ayrıca eğer benimle gelmezsen birazdan buraya gelecek olan kanlılar ile baş etmek zorunda kalıcaksın."

Duraksayıp düşündüm, evet o haklı. Artık burası güvenli değil. Kanlılar burayı ele geçirene kadar buradan gitmezler. Ama tanımadığım biri ile ne kadar güvende olabilirim?

"Anne gitmek istiyorum."
Gece'ye baktım ve derin bir nefes aldım.

"Tamam, seninle geleceğiz." Ayağa kalkıp dolaptan bavulu çıkarttım. Önce Gece'nin kıyafetlerini koydum daha sonra kendi odama gittim ve kendim için de bir kaç kıyafet seçip bavula koydum. Bavul ile yanlarına geri gittim. "Tamam, gidebiliriz."